تعارض حضور زنان در ورزشگاه با حکم شرع

بدیهی است که آقای رئیسی این توصیه را خواستند اما ترجیح دادند سکوت کنند و وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال کار خود را انجام دهند.

نامه صنفی معلمان مانند قبل بازتاب رسانه ای چندانی نداشت و خبرگزاری های نزدیک به دست اندرکاران این زنگ خطر را به صدا در نیاوردند که زنان ما نگران ازدواج و تعالی فکری و این قبیل چیزها هستند، فوتبال ندیدن. یا مثلا قرار گرفتن در چنین جایی چیزی جز تحریک احساسات و احساسات کاذب نیست!

در واقع اصحاب رسانه با سکوت قهرمانانه خود نمکی بر زخم خود ننشستند و در ارائه اخبار و تصاویر زنان حاضر در ورزشگاه آزادی هیچ خویشتنداری نشان ندادند.

نتیجه چه شد؟ بازی ایران و عراق در آرامش و سکوت برگزار شد و با وجود تخلفات محدود، عکسی در قاب عکس گرفته نشد. امام امروز به این موضوع اشاره نکردند. به خاطر پوشش باد حشره قلم شفاف!

اما سؤالات مهم دیگری باید پاسخ داده شود، از جمله اینکه آیا باید نگرانی علمایی را که اکنون در استادیوم ها حضور ندارند، نادیده گرفت. آیا حضور زنان در ورزشگاه ها با چادر مغایر با قانون حرام و شرع است؟ کار بعدی چیه؟ در مورد تکرار، آیا عدم رعایت احکام شرعی اشکالی ندارد؟

موضوع حضور زنان در فعالیت‌های اجتماعی، به‌ویژه ورزش، بیشتر جنبه سیاسی دارد تا مذهبی، مذهبی یا اجتماعی. به عبارت دیگر، این مشکل دارد زیرا از دالان های سیاست عبور کرده است. اگر دولت های قبلی (قطمی احمدی نژاد و روحانی) به عنوان دولت اصلی عمل می کردند، موضوع سیاسی نمی شد و در آن دوران باقی می ماند. اما شبهه مخالفت این موضوع با مشرق زمین همچنان در اذهان علمای دین، مشرکان و مشرکان جای بحث دارد و حتی با خالی کردن موضوع از سیاست، خندق کور باقی می ماند.

برای روشن شدن موضوع باید بررسی کنیم که چرا نهادهای مذهبی با حضور زنان در ورزشگاه ها و برخی فعالیت های ورزشی مخالفت می کنند. آن طور که من فهمیدم، آنها به مفاسدی مانند اختلاط زن با مرد اشاره می کنند و عواقب مفسده این مشکل مبنای فتاوای آنهاست. بنابراین اگر این قضیه حل شود، مشکل حل می شود.

در فقه اصل رأی دادن هیئت منصفه پذیرفته شده است، اما تصمیم گیری در مورد موضوع حکم (به استثنای موارد خاص) با مردم و تکالیف است. بنابراین اگر جامعه ثابت کند که بحث نقد قابل حل است، دیگر جایی برای حضور زنان در ورزشگاه واقعی باقی نمی ماند و فقهی نقض نمی شود.

در بازی پنجشنبه شب بانوان جایگاه ویژه ای داشتند و مشکل اختلاط با آقایان عملا برطرف شد. بنابراین دلیلی وجود ندارد که حضور آنها را غیرقانونی بدانیم. البته با ارتقای کیفیت حضور زنان در سکوهای ورزشی، انتقاد نمایندگان مجلس نیز کاهش می یابد.

مددکاران اجتماعی، جامعه شناسان، روانشناسان اجتماعی و فعالان مدنی در سال های اخیر برای بهبود رابطه شریعت و رفتار اجتماعی (حداقل در حوزه ورزش) تلاش کرده اند و موضوعات مهمی مانند حجاب و عمل به آن با اندیشمندان دینی مطرح نشده است. در زمینه حضور زنان در استادیوم ها و موارد دیگر.

امروزه به ویژه در شرایطی که مشکلات اقتصادی مردم را به سمت خشم و عدم تحمل و کاهش شدید نشاط فردی و اجتماعی سوق داده است، «فوریت» در این دسته بندی ها به طور کامل پذیرفته نیست.

مسابقات ورزشی چه بخواهیم و چه نخواهیم احساسات ملی و حماسی را برمی انگیزد که امید و اتحاد را به همراه دارد و در عین حال شادی در عرصه تحریم را به همراه دارد و در حوزه پوچی دینی هیچ تناقضی وجود ندارد. . شاید بتوان یکی از مصادیق قانون سهل و تسامح را در مورد این دسته ها به کار برد.

از سوی دیگر قوانین بین المللی، اقتصاد و سیاست بر همه کشورها تحمیل می شود و آنها را مجبور به پذیرش رفتارهای غیرضروری در ورزش می کند.

ورزش و مسائل زنان تنها بخش کوچکی از مشکل بزرگ زندگی سنتی است. در فقه امام خمینی (ره) حکومت احکام ثانویه توانسته است برخی از مشکلات را حل کند، اما در مسائل نوظهور اولاً تعاملات علمی خاص بین مددکاران اجتماعی و علمای دین ضروری است و ثانیاً اتهام ارتداد باید مورد توجه قرار گیرد. راه حل. نباید به راحتی این کار را کرد و جامعه را مجبور به روی آوردن به سکولاریسم و ​​تحریف اصول دینی نکرد و تقابل دین و جامعه حاکم نشود.