احتمال درمان آلزایمر در سال‌های آینده

یکی از کارشناسان برجسته بریتانیایی در زمینه بیماری آلزایمر می‌گوید دلایلی برای امیدواری به درمان مؤثر این بیماری تا سال ۲۰۴۰ وجود دارد.

به گزارش آی ای، پروفسور «جولی ویلیامز» (Julie Williams) از دانشگاه کاردیف می‌گوید که در سال ۲۰۰۹، تنها سه ژن مرتبط با بیماری آلزایمر شناخته شده بود، اما امروزه ۹۲ ژن شناسایی شده است که این امر نشان‌دهنده افزایش گسترده دانش محققان در مورد این بیماری ناتوان‌کننده است.

ویلیامز به بی‌بی‌سی گفت: موضوعات همیشه در حال سرعت گرفتن و بهبود هستند. من در هفت سال گذشته بیشتر از ۲۰ سال گذشته آموخته‌ام.

ویلیامز، مدیر مؤسسه تحقیقاتی زوال عقل بریتانیا در دانشگاه کاردیف، ۳۰ سال است که به مطالعه درباره این بیماری می‌پردازد. بیماری آلزایمر یک شکل پیشرونده از زوال عقل است که در حال حاضر نه درمانی برای نابودی دارد و نه درمان مؤثری برای کند کردن پیشرفت علائم آن وجود دارد.

اما ویلیامز خوشبین است که ژن‌درمانی‌های پیشرفته اطلاعات بیشتری در مورد این بیماری نشان می‌دهد و امیدوار است این درمان در نهایت پزشکان، محققان و بیماران و خانواده‌هایشان را به درمانی هدایت کند که شروع زوال شناختی را کند یا حتی متوقف کنند.

ویلیامز می‌گوید: وقتی فهمیدید از کجا شروع کنید، می‌توانید تأثیرات ژن‌ها بر فعالیت‌های خاص مغز را مطالعه کنید.

پیشرفت بیماری آلزایمر به گونه‌ای است که سالانه ۸۵۰ هزار نفر را در بریتانیا مبتلا می‌کند. سالانه نیز بیش از ۱۰ میلیون مورد جدید زوال عقل در سراسر جهان شناسایی می‌شوند.

ویلیامز گفت: آزمایش‌هایی که در دهه ۹۰ میلیون‌ها هزینه داشتند، اکنون می‌توانند با حدود ۳۰ پوند انجام شوند. به عنوان مثال، ما اکنون می‌دانیم که ژن‌های معیوب در حال تغییر نحوه عملکرد سلول‌های ایمنی به نام میکروگلیا هستند.

این سلول‌ها همانند سطل‌هایی در مغز هستند که چیز‌هایی را که به عنوان زباله در نظر می‌گیرند، پاک می‌کنند. او توضیح داد: ممکن است این سلول‌ها در پاک‌سازی زباله‌های واقعی کارایی کمتری داشته باشند و به اشتباه سلول‌های سالم مغز، از جمله سیناپس‌ها را از بین ببرند. البته، سیناپس‌ها اتصالات بین نورون‌ها هستند، بنابراین اگر زمانی که نباید از بین بروند، ارتباطات را از دست می‌دهید، فکرتان را از دست می‌دهید و خاطرات را از دست می‌دهید.

دهه‌ها تحقیق در مورد بیماری آلزایمر و زوال عقل نشان می‌دهد که درمان واحدی برای این بیماری وجود ندارد، اما درمان باید رویکردی جامع‌تر داشته باشد و علل مختلف آن را از هر زاویه ممکن مورد حمله قرار دهد.

ویلیامز امیدوار است که سرعت پیشرفت بتواند تا سال ۲۰۴۰ به درمان‌های مؤثری منجر شود؛ زمانی که انتظار می‌رود موارد زوال عقل به شدت افزایش یابد.