دیگر دیدن ۸ بازی هر هفته در لیگ برتر فوتبال ایران با حضور ۱۶ مربی لب خط کم کم تبدیل به یک آرزو و رویای دست نیافتنی می‌شود! هر هفته تیم‌هایی هستند که لب خط سرمربی خود را ندارند و او محروم در بالای سکو‌ها تلفن به دست نشسته و با استرس بازی‌های تیمش را دنبال می‌کند.
این هفته عبدالله ویسی محروم بود. او که تازه همین هفته قبل هدایت فولاد را بر عهده گرفت! اسمار ویرا مربی برزیلی پرسپولیس هم نمی‌توانست لب خط باشد چرا که بازی قبل اخراج شد. در هفته‌های قبل هم نمونه‌ها آنقدر زیاد است که نیازی به مثال نیست. اما عجیب آنجاست که بار دیگر این هفته جواد نکونام اخطار گرفت تا بازی بعدی را از دست بدهد! چطور می‌شود که یک مربی بزرگ و با تجربه یک اشتباه را در یک فصل چند بار تکرار می‌کند؟
استقلال بازی مقابل آلومینیوم را برد، اما سرمربی خود را از دست داد، درست مثل بازی هفته قبل که پرسپولیس گل گهر را شکست داد، اما ویرا را از دست داد و بدتر از همه اینکه تمام این مربیان تنها به یک دلیل اخطار می‌گیرند و محروم می‌شوند، اعتراض به داوری!
واقعا عجیب است که در فوتبال ما برنده و بازنده هر دو دست به یک عمل می‌زنند و با اعتراض به داوری کارت می‌گیرند و بازی بعدی تیمشان را از دست می‌دهند. کاش یک بار برای همیشه بساط این بدعت زشت برچیده شود، چه با یک محرومیت طولانی یا با یک جریمه سنگین مالی و چه به هر روش دیگر، کجای دنیا مربی یا بازیکن به کار داور کار دارد؟
چرا مربیان ما به این راحتی فرصت همراهی تیمشان را به خاطر اعتراض به داوری هدر می‌دهند؟ یعنی بود و نبود آن‌ها لب خط یکی است؟