به گزارش مخبران جنگنده J-10 (Jian-10 یا Fighter-10) نخستین جنگنده چندمنظوره بومی چین توسط شرکت هواپیماسازی چنگدو طراحی و ساخته شده است. این جنگنده که در غرب با نام مستعار «اژدهای نیرومند» و در ناتو با نام “Firebird” شناخته می شود پروژه ای با سابقه طولانی است که ریشه های آن به اوایل دهه ۱۹۹۰ بازمی گردد.
به نقل از گجت نیوز برنامه رسمی توسعه J-10 در سال ۱۹۹۸ با اولین پرواز نمونه اولیه تک سرنشین آغاز شد. در سال ۲۰۰۳ نسخه دو سرنشین این جنگنده برای نخستین بار به پرواز درآمد و بنا بر گزارش ها J-10 در سال ۲۰۰۵ به طور رسمی وارد خدمت نیروی هوایی چین شد. در آوریل ۲۰۱۰ نیروی هوایی چین به طور عمومی از J-10 به عنوان نخستین جنگنده بومی نسل چهارم خود رونمایی کرد.
از آن زمان این جنگنده در چندین نسخه توسعه یافته است. J-10B که در سال ۲۰۱۶ معرفی شد نسخه ارتقا یافته ای با رادار آرایه فازی فعال الکترونیکی (AESA) قابلیت سوخت گیری هوایی سیستم کنترل بردار رانش پیشرفته و آنتن پوش دماغه بلندتر است. آخرین نسخه J-10C در آوریل ۲۰۱۸ رونمایی شد و به عنوان جنگنده نسل 4.5 در نظر گرفته می شود که قابل مقایسه با F-16 ارتقا یافته ایالات متحده است.
J-10C دارای ویژگی های قابل توجهی است که آن را در زمره جنگنده های پیشرفته قرار می دهد. رادار AESA آن دقت وضوح و مقاومت در برابر پارازیت بسیار بالاتری نسبت به نسل های قدیمی تر رادار ارائه می دهد. همچنین استفاده از مواد کامپوزیتی در ساختار هواپیما به افزایش استحکام و کاهش وزن آن کمک کرده است.
پیشرانه و تجهیزات جنگنده جی ۱۰
جنگنده J-10 در ابتدا با موتورهای روسی Saturn AL-31FN توسعه داده شد اما پس از مدتی چین موتور بومی خود با نام WS-10 را توسعه داد و در این جنگنده به کار برد. موتور WS-10 از نظر قدرت عملکرد بهتری نسبت به AL-31FN دارد و این امر به افزایش توانایی های رزمی J-10 کمک کرده است.
همچنین J-10 به رادارهای پیشرفته و چندمنظوره مجهز شده است که قابلیت کشف و رهگیری اهداف زمینی و هوایی را به طور همزمان دارد. این رادارها در کنار سیستم های اویونیک پیشرفته مانند نمایشگرهای دیجیتال سیستم های هشدار راداری و سامانه جنگ الکترونیک قابلیت های رزمی این جنگنده را به طور قابل توجهی افزایش داده اند.
از نظر تسلیحاتی J-10 قادر به حمل طیف گسترده ای از مهمات از جمله موشک های هوا به هوای هدایت شونده PL-8 و PL-12 موشک های هوا به زمین و ضد کشتی و بمب های هدایت شونده لیزری و ماهواره ای است. این جنگنده از یک توپ دولول Gryazev-Shipunov GSh-23 در زیر ورودی هوا برخوردار است و به یازده نقطه اتصال خارجی برای حمل تسلیحات و تجهیزات مختلف تا وزن شش هزار کیلوگرم مجهز است.
این نقاط می توانند برای حمل موشک ها بمب ها مخازن سوخت و غلاف های اویونیک مورد استفاده قرار گیرند. از لحاظ قابلیت های پروازی J-10 مانند F-16 دارای بدنه ای چابک و از نظر آیرودینامیکی ناپایدار است که با استفاده از یک سیستم کنترل پرواز با سیم پیشرفته تثبیت می شود. اعتقاد بر این است که J-10C قابلیت های رزمی مشابه یک جنگنده نسل 4.5 مانند رافال دارد و می تواند به عنوان یک چالش جدی برای نیروی هوایی هند و دیگر رقبای منطقه ای تلقی شود.
۵۸۵۸