اصلا تصور کنیم اسرائیل اشغالگر نیست و این فلسطینی ها هستند که اشغالگر هستند و یا این که دو طرف قبلا هیچی مشکلی با هم نداشته و حماس حمله هفتم اکتبر را از سر خوشی و سرمستی انجام داده و غزه ۱۷ سال هم محاصره نبوده و اساسا هم در یک دهه گذشته اسرائیل چهار پنج جنگ علیه غزه به راه نینداخته است. اصلا فرض کنیم حمله هفتم اکتبر بدون هیچ عقبه ای و یک جنایت تمام عیار بوده است و کل داستان فلسطین از این تاریخ شروع شده است؛ جز این است که این حمله چهار پنج ساعت بیشتر طول نکشید؛ اما اسرائیل ۱۹ ماه است که جنایت می کند؟
به گزارش مخبران صابر گل عنبری در کانال تلگرامی خود نوشت: پس از دو ماه محاصره همه جانبه بحران انسانی گرسنگی و قحطی عمدی در باریکه غزه وارد مرحله ای بسیار خطرناک و دردناک شده است و بنا به اعلام برنامه جهانی غذا وابسته به سازمان ملل و دیگر نهادهای بشردوستانه ذخایر انبارهای غزه ته کشیده و نزدیک به دو میلیون آواره و بی سرپناه در آستانه مرگ جمعی قرار دارند.
پس از این که جنگ ویرانگر و نسل کشی بی سابقه و فروریختن ۹۰ هزار تن بمب (معادل ۴ بمب اتم) کمکی به تحقق اهداف اسرائیل و نتانیاهو و پیروزی در غزه نکرد از دو ماه پیش همه گذرگاه های این منطقه بسیار کوچک را مسدود کرده و مانع وارد شدن هر نوع مواد غذایی و دارویی شده است؛ به این امید که آنچه با قتل و کشتار و تخریب جنون آمیز به دست نیامد با استفاده از سلاح گرسنگی و تشنگی علیه دو میلیون انسان و صدها هزار کودک و نوزاد حاصل شود.
با توجه به گزارش های وارده از غزه اگر ظرف روزها و دو هفته آینده مواد غذایی وارد این منطقه نشود تصاویر کودکان کشته شده بر اثر گرسنگی صفحات شبکه های تلویزیونی را پرخواهد کرد. هم اکنون نیز تصاویر کودکان گرسنه و گریان غزه در صف دریافت اندک غذایی برای خود و خانواده شان هر وجدانی را در برابر این حجم سبعیت و قتل عام استفاده از گرسنگی به عنوان سلاح در این سطح گسترده آن هم در قرن بیست و یکم و بی تفاوتی جهانی نسبت به این وضعیت شرمسار می کند.
اصلا تصور کنیم اسرائیل اشغالگر نیست و این فلسطینی ها هستند که اشغالگر هستند و یا این که دو طرف قبلا هیچی مشکلی با هم نداشته و حماس حمله هفتم اکتبر را از سر خوشی و سرمستی انجام داده و غزه ۱۷ سال هم محاصره نبوده و اساسا هم در یک دهه گذشته اسرائیل چهار پنج جنگ علیه غزه به راه نینداخته است. اصلا فرض کنیم حمله هفتم اکتبر بدون هیچ عقبه ای و یک جنایت تمام عیار بوده است و کل داستان فلسطین از این تاریخ شروع شده است؛ جز این است که این حمله چهار پنج ساعت بیشتر طول نکشید؛ اما اسرائیل ۱۹ ماه است که جنایت می کند؛ نسل کشی می کند و به گفته وزیر دفاع اسبق خود (موشه یعلون) مشغول پاکسازی نژادی است ۱۸ هراز کودک و ۱۳ هزار زن را کشته است و دهها هزار زن و کودک مجروح هم به علت نبود دارو در حال مرگ تدریجی هستند.
۱۱۵ بیمارستان و مرکز درمانی را ویران ۱۴۰۲ پزشک و پرستار و کادر درمان و ۲۱۰ خبرنگار و روزنامه نگار (بیشتر از آمار دو جنگ جهانی جنگ ویتنام و کره و..) را ترور و ۱۷ هزار دانش آموز و معلم را قتل عام کرده است. چاه های آب را ویران و برق منطقه را قطع کرده و کلا هیچ نشانه ای از حیات و زندگی سالم باقی نگذاشته است.
در این میان اما جهان در برابر این فاجعه تاریخ ساکت است و اگر هم اعتراضی صورت می گیرد غالبا در کشورهای غربی است که حکومت های آن ها نیز مانند کشورهای منطقه جز محکومیت کاری نمی کنند و آمریکا هم حمایت و پشتیبانی می کند.
در سطح منطقه هم هیچ تحرک دیپلماتیکی از هیچ طرفی صورت نمی گیرد؛ انگار همه تسلیم یکه تازی اسرائیل شده اند؛ روزانه به سوریه و لبنان حمله می کند و همه را تهدید می کند. انگار این فقط غزه است که در مقابل اسرائیل ایستاده است. در حالی که خواسته کودکان غزه ارسال ارتش و سلاح نیست بلکه ارسال غذا و دارو است که ۲۲ کشور عربی و ۵۷ کشور اسلامی علی رغم این همه شعار آسمان خراش قادر به ارسال یک قوطی شیرخشک برای کودکی نیستند.
زمانی بود که حسنی مبارک متهم به همدستی و مزدوری اسرائیل می شد اما اکنون و گذر زمان نشان داد که او برای غزه نعمت بود! نه مبارک و نه عمر سلیمان و نه مشیر طنطاوی با علم به وجود تونل های انتقال کالا و مواد غذایی به غزه در سایه محاصره فراگیر آن اقدامی برای تخریب آن ها نکردند. اما اولین کار سیسی پس از کودتا تشدید محاصره غزه و نابودی این تونل ها بود که مالکان آن ها نه حماس بلکه تاجران و مردم عادی بودند و برای واردات کالا از آن ها استفاده می کردند.
در سال ۲۰۰۸ نیز وقتی صدها هزار نفر پس از محاصره طاقت فرسا دیوار مرزی رفح را شکستند و وارد مصر شدند اسرائیلی ها و آمریکایی ها به حسنی مبارک اعتراض کردند در پاسخ گفت که مردم گرسنه هستند و غذا می خواهند. اما امروز سیسی از بیم از دست دادن تاج و تختش جرات ارسال یک بسته غذایی از گذرگاه رفح به غزه را ندارد. مردم غزه هم این بار چون طرح کوچاندن آن ها در میان است مثل ۱۸ سال پیش تصمیمی برای شکستن مرز مسدود شده رفح ندارند.
پیامدهای آنچه امروز در غزه می گذرد برای دهه ها و چه بسا سده ها دامنگیر منطقه خواهد بود؛ حداقل آن تثبیت و فربه کردن دیکتاتوری هاست؛ چون با فروپاشی نظم اخلاقی جهانی و این حجم جنایت دستان مستبدان برای ارتکاب جرم و جنایت بازتر خواهد شد و دیگر پس از این نسل کشی تاریخی هیچ مستبدی گوشش بدهکار اعتراضات حقوق بشری در گوشه و کنار جهان نخواهد بود.
*بازنشر مطالب شبکه های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه ها منتشر می شود.
انتهای پیام