به گزارش خبرگزاری مخبران، ناوهای هواپیمابر به نوعی معیاری هستند که ثروت عمومی یک کشور را می سنجد. چرا؟ زیرا ناوهای هواپیمابر پیچیده و بسیار هزینه‌بر هستند. آن‌ها بسیار گران هستند؛ چه در فرایند تولید و چه در فرایند نگهداری، هزینه‌های زیادی می‌تراشند. بر این اساس، تنها کشورهای ثروتمند، که منابع لازم را در اختیار دارند، می‌توانند هزینه توسعه و ساخت یک ناو هواپیمابر را متحمل شوند.
بنابر آخرین گزارش‌های منتشر شده، ایالات متحده آمریکا تعداد ۱۱ ناو هواپیمابر دارد و چین پس از آن در آستانه تولید سومین ناو هواپیمابر خود است. هند نیز دو ناو هواپیمابر دارد و در کنار آن ایتالیا و بریتانیا نیز هر کدام دو ناو هواپیمابر دارند. در این میان روسیه تنها «دریاسالار کوزنتسوف» را دارد که بسیاری تصور می کنند دیگر هرگز به آب باز نخواهد گشت.
ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف از کلاس کوزنتسوف بوده که با عنوان‌های دیگری مانند کلاس اورال نیز شناخته می‌شود. از این کلاس چند ناو هواپیمابر دیگر نیز ساخته شدند اما به جز این ناو، ناو دیگری عملیاتی نشد و به کشورهای دیگر فروخته شدند. این ناو با پیشرانه غیر اتمی کار می‌کند. اصلی‌ترین کار و مأموریت ناو کوزنتسوف (کوزنتسو یا کازنتسو یا کازنتسوف نیز می‌گویند) پشتیبانی زیردریایی‌های حامل موشک‌های استراتژیک قاره‌پیما و شناورهای سطحی و هواپیماهای گشت دریایی حامل موشک در ناوگان روسیه است.
این ناو در اصل برای حمایت از زیردریایی‌های دارای موشک راهبردی ساخته شده‌است، این ناو از سامانه ضد زیردریایی اوداو ۱ و ۶۰ راکت ضد زیر دریایی استفاده می‌کند. این سیستم توانایی دفاع از ناو را در برابر زیردریایی‌ها و سایر وسایل زیر آبی را دارد. برد اوداو_۱ در حدود ۳۰۰۰ متر و عمق درگیری آن با زیردریایی‌ها ۶۰۰ متر است. پیشرانه ناو کوزنتسوف غیر اتمی است و دارای ۸ دیگ بخار و ۴ توربین بخار است که هر کدام نیرویی برابر با ۵۰۰۰۰ اسب بخار تولید می‌کنند و ۴ محور انتقال نیرو و ۴ پروانه را داراست. این ناو با بیشترین سرعت یعنی ۲۹ گره (۵۴ کیلومتر در ساعت) و بردی معادل ۳۸۰۰ مایل است، اما با سرعت ۱۸ گره (۳۳ کیلومتر در ساعت) برد عملیاتی‌اش به ۷۵۰۰ مایل افزایش می‌یابد.
منبع: nationalinterest
۲۲۷۲۲۷