پژمان جمشیدی اکنون تنها سرباز واقعی فوتبال در زمینه دیگری ، نمایش ، سینما و تلویزیون است و طرفداران خود را افزایش داده است. این یادداشتی است که در مورد دوست قدیمی و هم مدرسه ای ، پزمن ، نوشته شده است. همراه با نکاتی که بعید است قبلاً بخوانید:
بسیاری از لحن پرخاشگرانه بازجویانی که از پژمان جمشدی برای حضور در فیلم ها انتقاد می کردند ، نوشته و شکایت داشتند. یک اتفاق کوتاه بعد از گریه طولانی. با این حال ، نویسنده سعی می کند از منظر دیگری به “پزمن” اشاره کند. در سال 69- 69 ، زمانی که در کلاس پنجم مدرسه گوهردشت کراز بودم ، پژمان جمشدی هم مدرسه ای من بود. اگرچه بعداً رابطه کاری پدر ما تجربه پیاده روی با پدرش را فراهم کرد ، 28 سال بعد ، در زمستان 1997 ، من در خانه این هنرمند قرار گرفتم. بدون حافظه زیاد ، چند دقیقه با هم صحبت کردیم. در همان زمان ، صحبت های حاضران را دیدم: شجاعتی چشمگیر با صبر و احترام.
به سال 1990 برگردید ، در این زمان مدارس غیرانتفاعی هنوز قارچ گونه نبودند و بیشتر مدارس دولتی به ایده آل ترین حالت ممکن بر آموزش تمرکز داشتند. با این حال ، این مدرسه یک سیستم آموزشی ویژه طراحی کرد که در آن مهارت های هنری ، ورزشی و اجتماعی دانش آموزان تقویت می شد ، به صورت سازمان یافته نظارت و ارزیابی می شد.
برای نسل ما که رویای ورود به استعدادهای درخشان را داشتند ، این نوع تمرکز بر مناطق “پرورش” عجیب و جذاب بود. به طور خلاصه ، Pezman Jamhedi ، دانشجوی سال دوم دبیرستان ، در ترکیب نتایج آکادمیک ، آموزشی ، فرهنگی ، هنری ، ورزشی و اجتماعی رتبه اول را در بین همه دانش آموزان مدرسه (تقریباً 500) دارد. عنوان “مدل مدرسه” که باعث شد همه فکر کنند “پژمان جمشیدی” است.
من به یاد دارم که در همان زمان درباره استعدادهای فوتبالی اش صحبت می شد ، او امتیازات خوبی گرفت و رفتارهایش خوب بود. سال بعد ما دیگر مدرسه نبودیم زیرا به مدرسه تیزهوشان (محلی برای تزریق برنامه درسی و از بین بردن مهارت ها در آن زمان) نقل مکان کردیم. زمان می گذشت و فقط وقتی دانشجو بود و بازی هایش را تماشا می کرد ، نگران فوتبال نبوغ او بود. بقیه مراحل برای همه واضح است و تکرار آن ضروری نیست. نقاط عطف این ورزش و دشواری های رقابت در جو ستاره ها در آن زمان باعث نشد که پژمان جمشیدی از حوزه فعالیت خارج شود.
او مدار خود را به چرخش حول مهارت دیگری تغییر داد. حوزه تلویزیون ، سینما و نمایش توانایی مطابقت با “مهارت” یک شخص را نشان داده است. مهارت های ورزشی ، مهارت های هنری و البته مهارت های کرامت. آنچه نادیده گرفته می شود این است که تربیت فردی در قلب سیستم آموزشی دهه 1960 ، در یک محیط طوفانی آن زمان ، علاوه بر تعالیم نظری ، مهارتهای او را توسعه می دهد و نه فقط پیشرفت بلکه مهارتهای تدریس.
من فقدان ساختار مدون در زمینه “مراقبت” را عمیقا احساس می کنم ، در حالی که به همکلاسی مسن که ماموریت شغلی او با آموزش و پرورش و تعریف کاملاً واضحی از ابعاد مهارت همراه است احترام زیادی می گذارم. در آنجا ما صدها و هزاران ایده نظری را از هر لحاظ برای فرزندان خود تزریق می کنیم و از رشد توانایی های آنها بی اطلاع هستند.
پزمن 80 بار پیراهن پرسپولیس جمشیدی و 13 بار پیراهن تیم ملی را به تن کرده است. این سیمورگ دو بار نامزد جشنواره فیلم فجار شده است. در سال 1998 فیلم های او 62 میلیارد تومان فروختند. همه قابل توجه هستند. اما مهمتر از آن ، او تعریف کاملی از رشد ابعاد فرد ارائه داد.
به همه اینها ، این متانت و آرامش را اضافه کنید. قطعاً فردی ماهر و قابل احترام وجود دارد که “زندگی انجام هر کاری که می بیند ارزشش را ندارد”.
امیر باقری گرمارودی
عضو هیئت علمی دانشگاه
258 251