عملیات طریق القدس موفقیت آمیز به پایان رسید و سرانجام بستان را بازپس گرفتیم و تانک های دشمن به دلیل مقاومت بچه ها با آرپی جی و توپ ۱۰۶ میلی متری نتوانستند از پل سابله عبور کنند و یکی یکی منهدم شدند و از روی پل سقوط کردند.
به گزارش مخبران پس از عملیات ثامن الائمه (ع) سرهنگ علی صیاد شیرازی به فرماندهی نیروی زمینی ارتش منصوب شد. انتخاب وی که در زمان بنی صدر به جرم همکاری با سپاه مغضوب واقع شده بود در کنار فرمانده جدید سپاه (محسن رضایی) نزدیکی بیشتر دو سازمان ارتش و سپاه را موجب شد و این امکان به وجود آمد که فرماندهان سپاه و ارتش طرح عملیاتی جدید موسوم به کربلا را طراحی کنند.
عملیات طریق القدس که با هدف آزادسازی بستان و رسیدن به مرز در چزابه در جبهه جنوبی و منطقه عملیاتی بستان از تاریخ ۱۳۶۰/۹/۸ آغاز و تا ۱۳۶۰/۹/۱۳ ادامه یافت اولین مرحله از این طرح محسوب می شود.ویژگی اصلی عملیات طریق القدس گذشتن از زمین های رملی غیرقابل عبور در شمال منطقه عملیاتی بود که سبب غافل گیری دشمن شد.
با موفقیت در محور شمالی موقعیت نیروهای عراقی مستقر در محور جنوبی نیز متزلزل شد و عملیات این محور هم به پیروزی رسید. در این عملیات کلیه اهداف تأمین شد. شهر بستان و تنگه مهم چزابه آزاد شد.
همچنین تصرف چزابه سبب شد که اتصال قوای دشمن در غرب کرخه و غرب کارون گسسته شود. بدین ترتیب توان ارتش عراق در جنوب تجزیه شد و زمینه مناسب برای پیروزی عملیات فتح المبین پدید آمد.
کریم نصر اصفهانی؛ فرمانده تیپ قمر بنی هاشم (ع) در دفاع مقدس روایت می کند: ما در تنگه چزابه سخت درگیر بودیم. عراق چندین تیپ به تنگه چزابه آورده بود؛ اما حدود یک هفته هرچه آنجا را زد دید فایده ندارد؛ برای همین از طرف سابله (پلی که مهم ترین نقطه ارتباطی سوسنگرد به بستان است) حمله کرد.
شب بود که من همراه چند نفر از بچه ها با ماشین از غرب سابله به طرف بستان حرکت کردیم. من و همراهانم با آن منطقه آشنا نبودیم و در طول راه با حسین خرازی در ارتباط بودیم که از کدام مسیر برویم و او هم می گفت از همان طرفی که صدای توپ و آتش می آید.
وقتی به بستان رسیدم علی لطفی را دیدم و گفتم: چه خبر؟ گفت: درگیری جلوتره. ما اینجا آماده باشیم تا ببینیم باید چه کاری کنیم. گفتم: دنبال من بیاین. داشتیم در مسیر می رفتیم که دیدم بچه ها چند نفر چند نفر دارند عقب نشینی می کنند. اخم ها را در هم کشیدم و به اولین نفری که رسیدم تشر زدم و گفتم: کی گفته برگردین؟ بعد خودم مثل بولدوزر جلو رفتم و نیروها را هم به جلو هدایت کردم.
علی لطفی را عقب ستون نیروها گذاشتم و سفارش کردم هرکسی خواست برگردد مانع شود. خودم هم جلوی ستون حرکت کردم. به پانصد متری پل سابله رسیدیم. از دور عراقی ها و جهنمی که از آتش روی پل را گرفته بود می دیدیم. عراقی ها هر جنبنده ای را می زدند. ما سنگر گرفتیم و آهسته آهسته جلو رفتیم. عده ای از نیروها هم از شمال سابله خودشان را رسانده بودند. مسئولیت این خط با عزیز الله شاملو که بعدها در عملیات فتح المبین شهید شد بود که البته در این عملیات مجروح شد.
بچه های توپخانه ۱۰۶ به فرماندهی عزیزالله تانک های دشمن را منهدم کردند و پل سابله را بستند. عراقی ها به شدت گیر افتاده بودند و معلوم بود با فشار فرماندهانشان می خواهند از اطراف تانک های منهدم شده از روی پل عبور کنند که بیشتر آن ها با سد نیروهای ما مواجه شدند و ناکام ماندند؛ ولی برخی تکاورانشان از پل عبور کردند و جنگ تن به تنی بین ما درگرفت.
در همین حین چشمم به یکی از بچه های آرپی جی زن افتاد که آرپی جی روی دوشش بود؛ ولی شلیک نمی کرد. من آرایش و توجیه نیروها را انجام دادم و بعد سراغ آرپی جی زن رفتم و گفتم: معطل چی هستی؟ بزن خب! دیدم گوش نمی کند جلوتر رفتم و دیدم وسط پیشانی اش سوراخ است و در حال شلیک آرپی جی شهید شده بود.
هوا داشت روشن می شد و ما هنوز درگیر بودیم و مقاومت می کردیم. کم کم نیروهای جدید هم به ما پیوستند. یک لحظه صدای تیراندازی قطع نمی شد. ما در همان حالت نماز صبح را خواندیم و درگیری و دفاع را ادامه دادیم تا دشمن نتواند خط را بشکند. در بستان ما خط شکن بودیم و دشمن دفاع می کرد و حالا به عکس شده بود. دشمن با تمام قوا پیش می آمد و این قدر به ما نزدیک شده بودند که یک لحظه دیدم دشمن از آن طرف خاکریز یک نارنجک روی سر من انداخت و من هم نارنجک را برداشتم و آن طرف خاکریز روی سرخودشان انداختم.
نارنجک دومی را که انداختند دیدم مهلت اینکه آن را بردارم و پرتاب کنم نیست. بلند شدم تا فرار کنم که احساس کردم پشت کمرم سوخت و نفهمیدم چه شد و با صورت به زمین خوردم. چند لحظه بعد بچه ها آمدند و زیر بغلم را گرفتند و بلند کردند. وقتی دستم را به پشتم زدم دیدم دستم پر از خون شد.
در همین حین حسین خرازی از راه رسید. حسین بدون یاور و دست تنها رسیده بود؛ معاونش آقای مصطفی ردانی پور و حاج رضا حبیب اللهی و علی موحد دوست مجروح و حمید عقیلی و احمد فروغی عباس کردآبادی و بشیر ابراهیمیان شهید شده بودند. بعدها حسین خرازی برایم تعریف کرد: زمانی که برای شناسایی موقعیت عرب رفته بودیم یک عراقی کمین کرده بود و با تفنگ دوربین دار من و احمد فروغی را هدف قرارگرفته بود. آنجا احمد فروغی مجروح شد. او را بغل کردم؛ ولی چند لحظه بعد احمد در آغوشم شهید شد.
حسین با دیدن من با نگاه ناراحت و معناداری گفت: آقا کریم شما هم مجروح شدی؟ در نگاه و لحن نافذش غم تنهایی را می توانستم حس کنم. با اینکه خون زیادی ازدست داده بودم و رمق نداشتم در همان حال مختصری از وضعیت دشمن برایش گفتم. انگار تکه ای از قلبم کنده شده بود. اصلاً دلم نمی خواست به عقب برگردم؛ ولی بچه ها مرا به بهداری منتقل کردند و از آنجا به بیمارستان اهواز بردند.
خون ریزی شدید داشتم و ضعف بدنم را گرفته بود. به علت وضعیت جنگ و ترافیک حدود دو ساعت طول کشید تا به بیمارستان اهواز برسیم. مرا ازآنجا سرم به دست با هواپیما به فرودگاه اصفهان و از فرودگاه با آمبولانس به بیمارستان آیت الله کاشانی اصفهان منتقل کردند.
حماسه ای شگرف در دل تاریخ ایران زمین
عملیات طریق القدس موفقیت آمیز به پایان رسید و سرانجام بستان را بازپس گرفتیم و تانک های دشمن به دلیل مقاومت بچه ها با آرپی جی و توپ ۱۰۶ میلی متری نتوانستند از پل سابله عبور کنند و یکی یکی منهدم شدند و از روی پل سقوط کردند.
با توجه به اطلاعاتی که به دست ما رسید متوجه شدیم علی رغم فشار فرماندهان عراقی مبنی بر پیشروی نیروها نیروهای بعثی جرأت نداشتند از پل سابله عبور کنند و ناکام ماندند و به ناچار بعد از چند روز مجبور شدند تا پشت رودخانه نیسان؛ واقع در دشت آزادگان در استان خوزستان عقب نشینی کنند؛ بدین ترتیب در پل سابله حماسه شگرفی از دلاوری های رزمندگان در دل تاریخ ایران زمین حک شد.
منابع:
۱-جمعی از نویسندگان اطلس جنگ ایران و عراق تهران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس چاپ چهارم ۱۳۹۹ صفحه ۴۷
۲-مساح مرتضی به اروند رسیدیم (جلد ۱) سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس تهران ۱۴۰۲ صص ۱۰۲ ۱۰۳ ۱۰۴ ۱۰۵