مافیای سم و کود را نابود کنید

به گزارش مخبران، نعمت احمدی حقوقدان و استاد دانشگاه در سرمقاله امروز «ستاره صبح» نوشت: این خبر تلخ کشاورزی و مردم را در فلاکت فرو برده است. روسیه فلفل تولید شده را پس داده و گوجه فرنگی و بادمجان ایرانی نیز سرنوشت مشابهی داشته است. عراق و ازبکستان اخیرا سیب زمینی ایرانی را پس داده اند. هند نیز گوش ایرانی را ذکر کرده است. کافی است یک آنلاین بدنام بر روی محصولی در پرکاربردترین بازار جهان بگذارید. سال ها پیش متأسفانه صادرکنندگان پسته در مرحله برداشت و نگهداری متوجه بهداشت محصول نشدند و سم سرطانی آفلاتوکسین آنلاین روی پیشانی پسته ایران هک شد. اگرچه اکثر پسته های ایران سالم و باکیفیت هستند، اما بازگشت بار کافی بود تا مشتریان اروپایی، سرو پسته ایرانی را به رقبای خود هدیه دهند. متأسفانه بازار انحصاری پسته ایران در اروپا با همین پوشش به دست رقیب قدرتمند آمریکا افتاد. سالها طول کشید تا دوباره وارد بازار رقابتی پسته اروپا شویم. حالا به نظر می رسد در بازار جهانی پسته حضور کمرنگی داشته باشیم! بازار پسته که قبلا در انحصار ما بود از بین رفت.

ایران سالانه 35 هزار تن سم مصرف می کند که 75 درصد آن تولید داخل است. اما در واقع مواد اولیه سموم از چین و هند و از تجار غیر ماهر و غیر ماهر وارد می شود. سم توسط 70 تولید کننده داخلی به 120 آفت کش تبدیل می شود. سمومی که کارنامه کشاورزان ایرانی را به خاطر مواد اولیه ارزان قیمت چینی و هندی سیاه می کند. فلفل، گوجه فرنگی، بادمجان، سیب زمینی، کیوی، سبزی و سایر محصولات در کشور که پرطرفدارترین بازار جهان است، اکنون آنلاین بدنامی به خود گرفته است.

من به عنوان یک نویسنده در حال حاضر در یک سفر خارجی هستم و وقتی به عنوان یک کشاورز به مغازه های مواد غذایی و لبنیات می روم با انارهای مصری و اسپانیایی، انگور شیلیایی، گوجه فرنگی، فلفل، بادمجان، بوقلمون، مرکبات مصری و اسرائیلی عصبانی می شوم. بوقلمون و انواع. محصولات سایر کشورها. میبینم ولی دلم برای محصول ایرانی تنگ شده! مدتی است که دختر و دامادم سه محصول پرمصرف پسته، زعفران و کرفس را به اتحادیه اروپا صادر می کنند. روز اول که با یک شرکت معتبر خریدار پسته بسته بندی شده از ایران وارد مذاکره شدیم، فقط از زعفران استقبال کردند و پسته و خرمای ایران را غیر استاندارد دانستند. با زعفران شروع کردیم و کم کم پسته و خواجورای ایرانی را به محصولات سفارشی این کشور تبدیل کردیم. این شرکت که بیش از 280 فروشگاه بزرگ در فرانسه، آلمان و سوئیس دارد و سال ها پسته و خرمای ایران را وارد می کند، در ابتدا ادعا کرد که دریافت گواهی های لازم از گمرک اتحادیه اروپا غیرممکن است. این معامله زمانی آغاز شد که ما اولین محموله پسته و خرما را پس از هفته منبر به اتحادیه اروپا وارد کردیم. خرما و پسته نیازی به تبلیغات ندارد و پسته در دنیا با نام ایرانی شناخته می شود. نخل های ایرانی به ویژه رطب بام نقش مهمی در همتایان آفریقایی و عربستانی دارند اما این محصولات در دام مافیای سم و کود گرفتار شده اند که چهره کشاورزی ایران را در چشم جهانیان مخدوش کرده است.

سطح مبارزه شیمیایی حدود 15 میلیون هکتار است که 25 درصد آن را محصولات باغی تشکیل می دهد که در حال حاضر بیش از 70 گیاه سمی در کشور دارای مجوز هستند. استان های مازندران، تهران، قزوین و البرز به ترتیب با 16، 15، 10 و 9 کارخانه بیشترین سهم را در توزیع سم در کشور دارند. از این تعداد 10 کارخانه فعال، 20 کارخانه فعال و بقیه دارای فعالیت محدود هستند. ظرفیت این کارخانه ها حدود 250 هزار تن است که با توجه به گرانی کالاهای تولید داخل و ناتوانی در رقابت با واردات سموم، سهم آن از ما بهتر است و سود ارز دولتی حدود 30 تا 35 هزار تن داخلی داریم. تولید جالب است بدانید 98 درصد مواد سمی وارداتی است. صنعت را باید مونتاژ نامید و مواد اولیه وارداتی آن باعث بازگشت محصول نهایی تولیدات کشاورزی ایران شده است.

وزارت کشاورزی و وزارت کشاورزی باید چاره اندیشی کنند. وقتی کشورهایی مانند عراق و ازبکستان به محصولات ما اشاره می‌کنند یا مصرف‌کنندگان عمده‌ای مانند روسیه محصولات کشاورزی ما را مطابق با استانداردهای داخلی خود نمی‌دانند و کشورهای رقیب مانند ترکیه، اسرائیل و مصر از تصرف آسان این محصول پشیمان می‌شوند، این دو وزارتخانه چه می‌کنند. بازار؟ چی؟ چرا مواد اولیه فنی برای سم وارداتی وجود ندارد؟ چرا به مافیای سم و کود اجازه داده شد با محصولات کشاورزی گران قیمت ما بازی کند؟ به فکر راه حل نیستی و کاری انجام نمی دهی؟ توزیع و مصرف محصولات کشاورزی برگشتی از کشورهای مقصد به دلیل مواجهه غیراستاندارد قابل قبول نیست. اگر استانداردی برای مصرف محصولات در داخل کشور وجود داشته باشد و جلوی ورود محصولات بی کیفیت خارجی به بازار داخلی گرفته شود، به فکر مردم خواهیم بود و به جنگ مافیای سم و کود خواهیم رفت.

آمار وحشتناک بیماری های ناشی از این غذاها را در نظر بگیرید. سرطان، بیماری‌های گوارشی و ده‌ها هزار بیماری دیگر، از سوی دیگر، هزینه‌های مصرف و درمان داروها، مافیای سم و کود، بار مخربی بر سایر هزینه‌های مخرب مردم است. هیچ تعادلی بین هزینه های مسمومیت و مافیای کودهای زراعی تحمیل شده بر محصولات و هزینه های درمان بیماران وجود ندارد. این وضعیت باید پایان یابد. نگارنده نمی داند چرا وزرای ساکت و آشفته جهاد نسبت به این موضوع بی تفاوت هستند و خبر هولناک بازگشت محصولات کشاورزی ایران را دست کم گرفته اند و راهبرد و پاسخی ندارند.

انتهای پیام/