مراقب شمشیرهای آخته باشیم – مخبران

«تردستی لاوروف» و ساده‌اندیشی ما

در این حال، اگر کابینه را ملاک قرار دهیم، کابینه نیز خود پلی است به دو ضلع دیگر، و شاکله ی آن باید بتواند در قالب میانجی ایفای نقش کند. ممکن است ضرورتا همه کسانی که در یک تیم قرار می‌گیرند بهترین افراد پست خودشان نباشند و ما با انتخاب مربی تیم تفاوت نظر جدی داشته باشیم. اما، دشواری های انتخاب در یک جامعه ی پر شکاف با مراکز مختلف قدرت باید مد نظر قرار گیرد.

البته دولت می توانست و می تواند در گفت و گو با مردم و شفاف ساختن فرآیند ها، و با کاربست تیم رسانه ای حرفه ای و جامع الاطراف، فضای عمومی را برای نیل به خیر مشترک خود و مردم تسهیل کند. مردم نیز به خوبی می دانند، عملکرد کابینه نظیر یک تیم ورزشی و مربی اش پس از فرصت مناسب قابل سنجش است. به یاد آوریم که ایران عزیز ما به کدام سو روانه بود؟ به یاد آوریم که گفته بودیم «اگر انتخاب آقای پزشکیان ۵ درصد هم بهبود ایجاد کند، بهتر از صفر درصد یا بدتر شدن وضعیت است». 

عرصه ی سیاست، عرصه ی عشق و نفرت نیست و نیازمند شکیبایی استراتژیک است. انتقادها، موهبت و موجب شکل گیری فضای گفت و گو است و از آقای پزشکیان و دولت ایشان انتظار می رود مد نظر قرار دهند. این که با فیلترهای معیوب، کشور را از انتخاب انسان های درجه یک نظیر دکتر ظریف و بسیاری دیگر محروم کنند جای تاثر بسیار دارد و باید  اصلاح شود. اما مراقب شمشیرهای آخته باشیم که گلوی کل و جزء ضلع سوم را یک جا به تیغ جفا نکشند. هجوم بی قاعده، خلاف آینده نگری و مروت و مصحلت است.

بیدار باشیم، هجمه به دولت یک ماهه آن هم  در لحظه ی شکل گیری نطفه ی آن، موجب ناقص الخلقه شدن این پدیده نگردد. این نه به نفع توسعه ی کشور و به نفع شما و نه اضلاع دیگر است. اگر هر کس اسب خود را بتازاند وسهم خود را مطالبه، و با رادیکال ترین ادبیات، دیگری را قیمه کند، توازن رویایی بیش نخواهد بود. جریانات سیاسی کشور فراموش نکنند، آقای پزشکیان کاندیدای مستقلی بوده اند که همه پذیرفته ایم از ایشان حمایت کنیم تا ایران از این پیچ خطرناک تاریخی به سلامت عبور کند. اگر آبرویی گذاشته ایم برای ایران گذاشته ایم، و آقای پزشکیان نیز باید آبروی ایران باشد. 

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

۲۴ مرداد ۱۴۰۳

* روزنامه‌نگار

27215

دکمه بازگشت به بالا