«مرد غافلگیری‌ها»؛ پوتین، از جذب متحدان آمریکا تا چینش نظم جدید منطقه

وب سایت شبکهالمیادینوی در تحلیلی به تحلیل سیاست های ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در قبال بحران های جهانی و رفتار وی در مسائل منطقه ای پرداخت. بر اساس این تحلیل، پوتین با جذب متحدان غرب آسیایی ایالات متحده آمریکا، ترکیه، امارات و عربستان سعودی، نه تنها غرب را تحت فشار قرار می دهد، بلکه تلاش می کند تا وضعیت مطلوب واشنگتن را با نظم جدیدی جایگزین کند. هماهنگی کشورهای منطقه در ادامه مشروح این گزارش را می خوانیم:

پرزیدنت پوتین به دور از هر چیزی که در ماه هشتم جنگ اوکراین انجام داده یا نتوانسته است انجام دهد، او در پاسخ به سلطه ایالات متحده در اروپا با پیروزی های تاکتیکی در خاورمیانه موفق بوده است. هر دو به پیروزی های تاکتیکی و تصمیم برای افزایش تولید نفت که با هماهنگی و همکاری با «محمد» (بن سلمان و بن زاید) حاصل شد، اذعان داشتند. این تصمیم در آخرین نشست سازمان «اوپک پلاس» و مواضع متحد ابوظبی و ریاض اتخاذ شد تا آمریکا و غرب با فشار بیشتری مواجه شوند.

این برای سرد شدن روابط ریاض و واشنگتن کافی بود و بعداً به دلیل موضع پوتین منجر به تنش های جدی بین ایالات متحده و عربستان سعودی شد. از آنجایی که بن سلمان در نشست گروه 20 در اوزاکا در ژوئن 2019 توسط غرب “اخراج” شد، تنها رئیس جمهور پوتین در کنار او ایستاد. این دیدار 8 ماه پس از ترور جمال خاشقجی برگزار شد. بعلاوه، بنسالمون نمی تواند موقعیت جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا را در طول مبارزات انتخاباتی و پس از انتخاب به عنوان رئیس کاخ سفید فراموش کند. زیرا بایدن در حمله خود به ولیعهد سعودی جزئیات پرونده محرمانه تحقیقات آمریکا در مورد این جنایت را فاش کرد.

استقبال سرد و بی روح بایدن در عربستان سعودی در سفر 15 جولای او به جده اولین واکنش بن سلمان به سیاست های واشنگتن بود. سیاست هایی که قدرت واقعی بن سلمان را پس از حذف تمامی رقبای خود در خاندان حاکم سعودی در نظر نمی گیرد. بن سلمان با معرفی خود به عنوان نخست وزیر و انتصاب برادرش خالد به عنوان وزیر دفاع، تایید کرد که پس از جانشینی پدرش در تاج و تخت، وی را به سمت استانداری استانی جدید ریاض منصوب خواهد کرد.

اما معادله عربستان در مورد امارات به همین شکل است. به لطف روسیه، این کشور پس از افزایش سرسام آور قیمت ها پس از جنگ در اوکراین، سودهای کلانی از فروش نفت و گاز به دست آورده و می کند. علاوه بر این، حداقل 3000 شرکت روسی در امارات متحده عربی فعال هستند که گفته می شود در آغاز جنگ اوکراین میلیاردها دلار از روسیه و بازارهای جهانی فرار کرده اند و اکنون در ابوظبی مستقر هستند. علاوه بر این، نقش میانجی یا میانجی امارات در سطح جنبش‌های منطقه‌ای توسط رئیس‌جمهور پوتین به‌عنوان یک عنصر پشتیبان در سیاست خاورمیانه‌ای او در نظر گرفته می‌شود. زیرا آنها همچنان به تلاش برای گرد هم آوردن بشار اسد و رجب طیب اردوغان، روسای جمهور سوریه و ترکیه ادامه می دهند.

این توضیح دهنده سفر غیرمنتظره ابراهیم کالین سخنگوی اردوغان به جده در 24 سپتامبر است. و پس از آن، تماس تلفنی اردوغان و محمد بن زاید یکشنبه گذشته (16 اکتبر)، یک روز پس از دیدار رئیس جمهور پوتین و اردوغان در آستانه و گفتگو در مورد ایجاد یک هاب بین المللی در ترکیه برای توزیع و انتقال گاز روسیه. بسیاری این را «رشوه هوشمندانه» پوتین به اردوغان تعبیر کردند که در شرایط بسیار سخت اقتصادی و مالی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری آماده می کند. برخی تخمین می زنند که چنین سرمایه گذاری می تواند در میان مدت و بلندمدت به حدود 50 میلیارد دلار برسد که به اردوغان کمک می کند تا بسیاری از مشکلات داخلی آنکارا را حل کند. اگر دولت اردوغان چنین مرکزی را ایجاد کند، ترکیه را به مهم ترین کشور در تمام جنبه های استراتژیک تبدیل خواهد کرد. البته این مرکز نیازمند فناوری های پیشرفته ای است که در ژاپن و آلمان یافت می شود.

ترکیه 45 درصد از گاز مصرفی خود را از طریق دو خط لوله از روسیه وارد می کند. یکی از آنها در راه یونان است و از آنجا مسیر خود را به سمت اروپا ادامه می دهد. خط لوله سوم حامل نفت آذربایجان نیز به آن متصل است و خط لوله موازی برای انتقال گاز به ترکمنستان و قزاقستان برای آینده در حال ساخت است. علاوه بر این، خط لوله چهارم گاز ایران را حمل می کند و خط لوله پنجم از کرکوک به بندر جیهان در دریای مدیترانه می رود. مسیری برای انتقال نفت به عراق و کردستان و ممکن است در کنار آن خط لوله دیگری برای انتقال گاز از کردستان وجود داشته باشد اما نکته اصلی گاز قطر است.

در همان زمان، اردوغان از تمام ارتباطات خود برای متقاعد کردن تل آویو برای انتقال گاز اسرائیل به بندر جیهان استفاده کرد و از این طریق قبرس، مصر و بعداً لبنان را به مشارکت در این خط لوله تشویق کرد. اردوغان می خواهد ترکیه را به یک کشور مهم اقتصادی و در نتیجه سیاسی در سطح منطقه و بین المللی تبدیل کند. این امر اردوغان را بر آن داشت تا با عربستان سعودی، امارات، رژیم صهیونیستی (سازمان های لابی یهودی در آمریکا) و سپس مصر سازش کند. به خوبی شناخته شده است که رابطه با رئیس جمهور پوتین عامل مهمی است که اردوغان را در تاکتیک های خود قدرتمند کرده است. پس از اینکه او از پایبندی به تمام تحریم های آمریکا و اروپا امتناع کرد (هیئت آمریکایی این هفته برای گفتگو در مورد این موضوعات وارد آنکارا شد) و به روابط نزدیک خود با صربستان و مجارستان (دو متحد مسکو در اروپا) ادامه داد. اگرچه آنها همچنان به فروش هواپیماهای بدون سرنشین به کیف ادامه می دهند.

اکنون مذاکراتی در مورد مذاکرات روسیه و ترکیه برای ساخت یک راکتور هسته ای جدید در نزدیکی شهر سینوپ در دریای سیاه به منظور حمایت از روابط هماهنگ و همکاری صورت گرفت. اگر نگوییم که این حالت اتحاد آنکارا و مسکو است، اما روند ساخت 4 راکتور در جنوب ترکیه در دریای مدیترانه همچنان ادامه دارد. اردوغان از همه این مواضع مثبت روسیه برای ادامه سیاست های شناخته شده خود در سوریه، لیبی و عراق استفاده کرد. با توجه به فقدان اراده اعراب برای اقدام مستقیم در این کشورها، ممکن است جزئیات پس از نشست سران کشورهای عربی مشخص شود… و اکنون اردوغان مشتاقانه منتظر نتایج آن است.

وی سپس تصمیم خواهد گرفت که آیا با رئیس جمهور اسد سازش کند و با رئیس جمهور عبدالفتاح السیسی بر سر طرحی مشترک برای حل بحران لیبی به توافق برسد. به خصوص پس از توافق اخیر بین طرابلس و آنکارا، اردوغان تلاش خواهد کرد تا سهم سوریه از گاز و نفت لیبی را به دست آورد و طرح خود را برای گسترش خطوط لوله مشترک با ایتالیا به اروپا که در حال مذاکره با رم است، ناکام بگذارد. آن را به ترکیه منتقل کنید.

همه اینها در حالی اتفاق می‌افتد که پوتین و دو شریک جدیدش، محمد بن سلمان و بن زاید، در حال مذاکره درباره چندین پروژه مشترک در بخش انرژی، یعنی نفت، گاز، پتروشیمی و صنایع استراتژیک هستند. اس-400 به ریاض. مذاکرات ابوظبی و قاهره و این یکی دیگر از دلایل دیوانگی واشنگتن است، واضح است که آمریکا، مانند اروپا، خود را یک “باغ شگفت انگیز” و بقیه جهان را جنگلی می بیند که فیل های آمریکایی در آن شادی می کنند. «جوزف بورل»، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، سخنان دیگری را بیان کرد.

310310

310310