به گزارش خبرگزاری مخبران، نیکولا کلایتون روانشناس از دانشگاه کمبریج توضیح می دهد: “آزمایش ما این احتمال جالب را افزایش می دهد که توانایی جسمی ذاتی یک فرد به شدت بر ادراک آنها، حافظه آنها از آنچه که فکر می کنند دیده اند و توانایی آنها در پیش بینی حرکات دستی اطرافیانشان تاثیر می گذارد.”
تماشای انجام یک کار توسط دیگران می‌تواند همان نواحی مغزی را فعال کند که اگر خودمان آن کار را انجام می‌دادیم روشن می‌شوند. این در سیستم نورون آینه‌ای ما اتفاق می‌افتد، و هر چه ما با یک کار آشناتر باشیم، مغز ما آن را بیشتر منعکس می‌کند.
شعبده بازها می توانند از اتکای ما به این نقشه ذهنی برای به هم ریختن ادراک ما سوء استفاده کنند. برای مثال اگر شعبده‌بازی سکه‌ای را در یک دست به شما نشان دهد و با دست دیگر مراحل گرفتن آن را انجام دهد، فرض اینکه سکه از یک دست به دست دیگر منتقل شده است، از میان می‌رود
الیاس گارسیا پلگرین، روانشناس، به کمک محققی در دانشگاه کمبریج و تیمی از همکارانش ۲۴ میمون را آزمایش کردند.
مارموست‌ها تنها در ۶ درصد مواقع فریب انتقال جعلی مارشمالو را خوردند، احتمالاً به این دلیل که شست‌های کوچک آنها به اندازه کافی مخالف نیستند، از سوی دیگر، کاپوچین‌های نسبتاً ماهر در ۸۱ درصد مواقع فریب خورده‌اند. میمون های بیچاره سنجاب گیج شده در ۹۳ درصد مواقع فریب خوردند.
در دور دیگری از آزمایش، محققان از یک مشت برای گرفتن (یا تظاهر به گرفتن) به جای گیره استفاده کردند، که به نظر می رسید در بیشتر مواقع هر سه گونه میمون را فریب می داد.
گارسیا پلگرین توضیح می‌دهد: ” این نشان می‌دهد که یک میمون برای پیش‌بینی حرکت لازم نیست در یک حرکت متخصص باشد، بلکه تقریباً قادر به انجام آن است.”
شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد همان بخش‌های سیستم عصبی که هنگام انجام یک عمل مورد استفاده قرار می‌گیرند، زمانی که آن عمل انجام شده توسط دیگران را تماشا می‌کنیم نیز فعال می‌شوند.
این روانشناس ادامه می دهد: «نحوه حرکت انگشتان و شست ها به شکل دادن به طرز تفکر و فرضیاتی که در مورد جهان می کنیم و همچنین آنچه دیگران ممکن است بر اساس انتظاراتشان ببینند، به خاطر بسپارند و پیش بینی کنند، کمک می کند.»
منبع: ساینس‌آلرت
۲۲۷۲۲۷