وتوی آمریکا بار دیگر نشان داد که سران این کشور عملا هیچ اهمیتی به حقوق بشر و خواسته‌های جهانی نداده و صرفا خود را مطیع صهیونیست دانسته و برآنند تا جنگ غزه را به ابزاری برای بحران سازی در منطقه مبدل سازند.
به گزارش مخبران، متنی که می‌خوانید یادداشت علی تتماج است که در روزنامه سیاست روز منتشر شده است: پنج ماه از جنایات رژیم صهیونیستی و مقاومت مردم غزه می‌گذرد و در شرایطی که جهان خواستار توقف توهش صهیونیست‌هاست آمریکا قطعنامه پیشنهادی الجزایر را برای آتش‌بس فوری در جنگ اسرائیل-غزه وتو کرد. از پانزده عضو شورای امنیت سیزده کشور به قطعنامه رای مثبت دادند و انگلیس رای ممتنع داد.
این سومین باری است که آمریکا قطعنامه‌های شورای امنیت را که خواستار آتش‌بس فوری بودند، وتو کرده است. الجزایر با اشاره به نظر دیوان دادگستری بین‌المللی در ششم بهمن، پیش‌نویس قطعنامه جدیدی را برای آتش‌بس تدوین و به شورای امنیت ارائه داده بود. در پیش‌نویس این قطعنامه آوارگی اجباری غیرنظامیان فلسطینی محکوم شده بود. این اقدام از سوی آمریکا در حالی صورت می‌گیرد که طی هفته‌های اخیر مقامات آمریکایی مدعی رویکرد صلح آمیز به مسئله فلسطین شده و حتی نسخه راه حل دو دولتی و به رسمیت شناختن فلسطین را مطرح می‌کردند.
وتوی آمریکا بار دیگر نشان داد که سران این کشور عملا هیچ اهمیتی به حقوق بشر و خواسته‌های جهانی نداده و صرفا خود را مطیع صهیونیست دانسته و برآنند تا جنگ غزه را به ابزاری برای بحران سازی در منطقه مبدل سازند. ادعاهای بشر دوستانه سران کاخ سفید رویکردی کاملا انتخاباتی بوده که در واکنش به تظاهرات‌های گسترده مردم آمریکا در حمایت از فلسطین صورت گرفته است حال آنکه آنها در عمل بخشی از ماشین کشتار رژیم صهیونیستی در غزه هستند.
نکته دیگر آن این وتو بار دیگر نشان داد که سازش و رسیدن به صلح توهمی بیش نیست که هیچ دستاوردی برای فلسطین و جهان اسلام به همراه نخواهد داشت. به عبارتی دیگر این وتو سندی بر مشروعیت مقاومت فلسطین و بی اعتمادی آنها به نظام جهانی است. نکته دیگر آنکه این وتو بار دیگر بیانگر نگاه یکجانبه گرایانه آمریکا و تقلای آن برای تحقیر سازی نهادهای بین‌المللی و سایر کشورهاست. رویه‌ای که تغییر در ساختار نظام بین‌الملل را الزام آور می سازد. نکته پایانی در باب این وتو رای ممتنع انگلیس است که با سیاست وسط بازی هم به دنبال حمایت از رژیم صهیونیستی است و هم به اصطلاح افکار عمومی حال آنکه ماهیت رفتاری سران این کشور همچنان همان اعلامیه بالفور (۱۹۱۷) است که زمینه ساز وضعیت بحرانی کنونی در فلسطین و جهان است هر چند که در چند دهه اخیر خود را در پس نام آمریکا پنهان ساخته و به دنبال کم رنگ سازی نقش بحران ساز خود در جهان است.
انتهای پیام