فیزیوتراپی اگر در زمان طلایی، یعنی در شرایطی که بدن در حال تلاش برای بهبودی است، انجام شود، به درمان بیماری کمک بسیاری می‌کند، به طوری که به عمل های جراحی بعد از آن نیازی نخواهد بود. فیزیوتراپی می‌تواند تاثیری فوق العاده ای بر درمان، کاهش هزینه های درمانی و در مجموع ارتقاع سطح سلامت جامعه داشته باشد. این روش درمانی جایگاه مهمی در علم پزشکی دارد، و امروزه بیماران زیادی به کمک گذراندن تعداد جلسات فیزیوتراپی مشخص سلامتی خود را بازیافته اند.
چگونه و بر چه اساس تعداد جلسات فیزیوتراپی تعیین می شود؟
در جلسه اول، فیزیوتراپیست به ارزیابی سطح بیماری می پردازد، و تعداد جلسات فیزیوتراپی را مشخص می کند. با توجه به اینکه آسیب وارد شده، به چه مدت زمانی برای ترمیم نیاز دارد، برای تعیین جلسات تصمیم گیری می شود. در مواردی با چند توصیه ورزشی بیماری به طور رضایت بخشی درمان خواهد شد، که برای این بیماران تنها چند جلسه فیزیوتراپی کافی است.
بیشتر بیماران نیاز به ۸ تا ۱۰ جلسه فیزیوتراپی دارند. گاهی بعد از درمان ۱۰ جلسه ای برای اینکه بهبودی کامل حاصل شود، و از بازگشت دوباره بیماری جلوگیری به عمل آید، لازم است که بیمار هفته ای یک یا دو بار فیزیوتراپی انجام دهد. گاهی بیمار بعد از گذراندن تعداد جلسات معین ، ۲ تا ۴ هفته بعد از درمان، برای معاینه و بررسی مجدد به فیزیوتراپیست مراجعه می کند.
در مواقعی که فیزیوتراپیست آسیب گسترده ای در بافت عضلانی مشاهده کند، یا اینکه به بیماری روماتیسمی مشکوک شود، برای بررسی دقیق تر بیمار را به پزشک متخصص ارتوپدی یا روماتولوژیست ارجاع می دهد
کسانی که به کلینیک فیزیوتراپی مراجعه می کنند، باید به این نکته توجه داشته باشند که اگر بیماری مدتی از آن گذشته و درمان نشده، به اصطلاح کهنه شده است، و آسیبی نادیده گرفته شده، برای درمان کامل به تعداد جلسات فیزیوتراپی بیشتری نیاز دارد، و بهبودی آن سخت تر خواهد بود.
اگر شما بیماری را به این امید که خود به خود درمان شود به حال خود بگذارید، آسیب های دیگری به دنبال خواهد داشت، و مشکلات ثانویه ای ایجاد می شود، که در آخر درمان را طولانی تر می کند، و تعداد جلسه های مورد نیاز برای بهبودی را بیشتر خواهد کرد.
آیا تعداد جلسات فیزیوتراپی باید پشت سر هم باشد؟
در همه ی جهان دوره درمان، زمانبندی مشخصی دارد. به طور مثال شخصی که دچار کمر درد است، بعد از معاینات پزشکی، مدت زمان مشخصی برای درمان وی تعیین می شود، تا به بهبودی کامل برسد. حال بستگی به شدت بیماری ممکن است این زمان سه ماه، دو ماه یا بیشتر و کمتر باشد.
درباره عارضه مرتبط با فیزیوتراپی، بعد از اینکه تعداد جلسات فیزیوتراپی مشخص شد، فیزیوتراپیست نحوه مراجعه به کلینیک را تعیین می کند، که بیمار چند روز در هفته باید برای درمان حاضر شود.
به طور کلی درباره فیزیوتراپی توصیه می شود که بیمار برای درمان سه جلسه اول را به صورت پیوسته مراجعه کند. زیرا با انجام اولین اقدامات درمانی، بدن شروع به واکنش می کند. بعد از گذراندن جلسات اولیه، طبق نظر پزشک فاصله ی بین جلسات بیشتر می شود.
نکته ای که در اینجا باید به آن توجه شود، این است که در مواردی مثل التهابات، یا شکستگی ها، به زمان بندی بیشتری نیاز است. با وجود شرایط جسمی بیمار، نمی توان ۱۰ روز پشت سر هم درمان را انجام داد. با در نظر گرفتن طول دوره فیزیوتراپی ، مدتی بیشتری بیمار تحت نظر پزشک خواهد بود و درمان ادامه پیدا می کند.
انواع دستگاه‌های فیزیوتراپی
دستگاه‌هایی که در فیزیوتراپی استفاده می‌شوند در حال حاضر عمدتاً به اشکال زیر در بازار موجود می‌باشند:
دستگاه‌های مبتنی بر فراصوت
فراصوت یا اولتراسوند یکی از ابزارهای متخصصین فیزیوتراپی در درمان آسیب‌های بافت نرم است. از میان این آسیب‌ها می‌توان از آسیب به ماهیچه، رباط، زردپی و کپسول مفصلی یاد کرد. همچنین این روش با شل کردن انقباض‌های عضلانی منطقه‌ای باعث بهبود پدیده ماشه می‌شود (ایجاد یک کانون بسیار حساس و دردناک نسبت به لمس در ماهیچه را پدیده ماشه می‌گویند). این روش برای درمان ماهیچه‌های آسیب‌دیده نیز به کار می‌رود.
دستگاه‌های دیاترمی با امواج کوتاه
در این دستگاه‌ها از امواج الکترومغناطیسی استفاده می‌شود که می‌توانند بر روی بافت‌ها اثر التیامی داشته باشند. این دستگاه‌ها تورم را کاهش می‌دهند، سوخت‌وساز سلولی را پایدار و جریان خون را تسهیل و تحریک می‌کنند. از این مدل دستگاه ها در amazon موجود است. ترکیب این عوامل ماهیچه‌ها را شل می‌کند و خشکی مفاصل و درد آن‌ها را کاهش خواهد داد. برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد بافت‌ها می‌توان امواج کوتاه را به صورت ضربانی به بافت وارد آورد تا در فواصل بین ضرب آن‌ها، بافت فرصت خنک شدن پیدا کند. این روش در درمان شکستگی‌های جوش نخورده نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
درمان تداخلی
این روش شکل دیگری از درمان‌های الکتریکی است که در آن با تداخل دو جریان متناوب با بسامد متوسط یک موج تداخلی با بسامد پایین به دست می‌آید. متخصص فیزیوتراپی می‌تواند بسامد جریان تداخلی را بین 1 و 150 دور در ثانیه تنظیم کند. با این کار می‌تواند فعالیت اعصاب، ماهیچه‌ها و یا رگ‌های خونی را تحت تأثیر قرار دهد. درمان با این دستگاه‌ها التهاب مفاصل و ماهیچه‌ها را کاهش می‌دهد و تأثیر خوب و موفقی در کاهش درد می‌گذارد. این روش به جوش خوردن شکستگی‌های جوش نخورده کمک می‌کند.
دستگاه‌های مبتنی بر امواج مادون قرمز
این دستگاه‌ها با گرم کردن ناحیه تحت درمان باعث افزایش خون‌رسانی به آن ناحیه می‌گردند. خون‌رسانی نه‌تنها تغذیه بخش دردناک بدن را بهبود می‌بخشد، بلکه باعث حذف مواد زائد مولد درد از آن منطقه می‌گردد.
دستگاه‌های مبتنی بر جریان گالوانیک
این دستگاه‌ها برای عضلاتی به کار می‌رود که به علت قطع عصب و یا ضایعات عصبی قدرت انقباض خود را از دست داده‌اند. در این موارد تحریک طولانی‌مدت نیاز است تا جریان به‌تمامی فیبرهای عضلانی رسیده و آن‌ها را منقبض کند. این دستگاه توانایی این کار را دارد؛ بنابراین در موارد ضایعات نخاعی قطع عصب و مشکلات عصبی شدید از دستگاه‌های مبتنی بر جریان گالوانیک استفاده می‌شود.
دستگاه‌های مبتنی بر جریان فارادیک
در این نوع دستگاه‌ها زمان تحریک کوتاه است؛ بنابراین در مواقعی از این دستگاه استفاده می‌شود که اعصاب مربوط به عضلات سالم هستند اما عضله، توانایی انقباض خود را از دست داده است؛ بنابراین با تحریک‌های کوتاه‌مدت نیز پیام انقباض از طریق اعصاب به عضله صادر خواهد شد. بیمارانی که دچار سکته مغزی شده‌اند با این دستگاه تحت درمان قرار می‌گیرند. همچنین سالمندان ناتوان و افراد دارای مشکلات عصبی خفیف و ناتوانی‌های عضلانی می‌توانند از این دستگاه‌ها بهره ببرند.
بهترین دستگاه فیزیوتراپی خانگی
چنانچه در بخش قبلی دیدید بهترین روش تسکین درد استفاده از روش تحریک عصبی از روی پوست(TENS) است که در بیشتر دستگاه‌های فیزیوتراپی خانگی نیز از این روش استفاده می‌شود. به‌طورکلی می‌توان گفت دستگاه‌هایی که از این فناوری در آن‌ها استفاده شده است، در حال حاضر بهترین اثربخشی را دارند. از طرفی این دستگاه‌ها به‌خوبی قابلیت استفاده در منزل و توسط خود فرد را دارند و از این نظر نیز دارای مزیت هستند.
دستگاه فیزیوتراپی خانگی یک روش غیرتهاجمی برای تحریک و یا توقف پیام‌های ارسالی از اعصاب مغز و نخاع می‌باشد. بدین‌وسیله پیام‌های درد تا حدود زیادی کاهش می‌یابند و یا حتی کاملاً متوقف می‌گردند. علاوه بر کنترل درد، این نوع از تحریک الکتریکی حاصل از دستگاه فیزیوتراپی خانگی ، جریان خون را در محدوده هدف افزایش می‌دهد و باعث کاهش یا حذف اسپاسم عضلانی (گرفتگی و انقباض عضلات) می‌گردد.