۷/۵ میلیون ایرانی نیمه‌شاغل هستند

به گزارش مخبران ، “فرهیختگان” در ادامه نوشت: “در پی این محدودیت ها و تاج گذاری ، تعداد افراد شاغل در کشور در تابستان 1400 تقریباً 23 میلیون و 500 هزار نفر بود. مروری بر داده های نیروی کار در ایران دیروز مرکز آمار منتشر شده دارای دو پیام مهم است:

1. کاهش نرخ بیکاری به عدد تک رقمی و بی سابقه نسبت به سالهای گذشته تنها با افزایش جمعیت فعال به 37 میلیون و 100 هزار نفر امکان پذیر است و بسیاری از آنها مأیوس شده و قادر به یافتن شغل در اقتصاد کشور نیستند.

2 یکی از مهمترین و منحصر به فردترین عواملی که تا کنون به آن توجه نشده است ، تعداد ساعات کار کارکنان است که ممکن است برداشت جالبی باشد. حدود 7.424 میلیون کارمند کمتر از 44 ساعت در هفته کار می کنند که نسبت به کار قبلی افزایش یافته است. اکثر این افراد به دلیل فعالیت در بخش غیررسمی اقتصاد دارای مشاغل ساعتی و روزانه هستند که باعث کاهش ساعات کار و دستمزد آنها می شود. در واقع این افراد به دلیل رفاه ایده آل تصمیم به کاهش ساعات کاری خود نگرفته اند ، اما وضعیت اقتصادی کشور این تصمیم را به آنها تحمیل کرده است. این افراد از مزایای کار ثابت مانند بیمه ، حقوق کامل و غیره محروم هستند.

کاهش 1.3 میلیون نفر در تعداد کارکنان

بر اساس گزارش مرکز آمار ایران ، تعداد کارکنان 15 سال به بالا در این تابستان در این کشور 4 میلیون و 405 هزار نفر بوده است که نسبت به تابستان سال 1999 حدود 1 میلیون و 310 هزار نفر کاهش یافته است. همچنین تعداد کارکنان تابستان امسال 500 و 400 هزار نفر در تابستان 1997 (23.9 میلیون نفر) و تابستان 1996 (23.8 میلیون نفر) کاهش یافت. اما داده های مرکز آمار ایران نشان می دهد که تعداد افراد شاغل در تابستان امسال 23.4 میلیون نفر است ، در مقایسه با 22.29 میلیون نفر در بهار 22 امسال ، افزایش حدود 600 هزار نفر ، که اشتغال برخی افراد را افزایش می دهد. تابستان نشان دهنده کاهش نسبی اثرات ویروس کرونا بر کشاورزی و فعالیت نیروی کار در منطقه و به میزان کمتر تجارت کشور است. آمارها نشان می دهد که از 23.5 میلیون نفری که تابستان امسال در کشور مشغول به کار بودند ، 17.3 درصد در کشاورزی ، 33.7 درصد در بخش صنعتی و 48.8 درصد در بخش خدمات ، با توجه به اشتغال در بخش های مختلف اقتصادی فعال هستند. لازم به ذکر است که این میزان در تابستان سال گذشته به ترتیب 5/18 ، 4/33 و 1 /48 درصد بوده است. داده ها نشان می دهد تابستان امسال ، پس از کاهش اثرات کرونا ، سهم بخش خدمات (تعطیلی مربوط به گردشگری و غیره) ، که بیشتر تحت تأثیر ویروس کرونا قرار گرفت ، حدود یک درصد افزایش یافت و سهم کشاورزی و صنعت 1.2 درصد و 0.3 درصد بازگشت بخش خدمات کشور با تعدیل اثر کرونا مشهود است ، که در ارقام رشد اقتصادی بهار 1400 نیز منعکس شده است. از سوی دیگر ، عدم تعدیل نیرو ، دستمزد کاهش یافته و برخی مقررات دولتی حاکم بر اشتغال منجر به افزایش سهم صنعت در اشتغال شده است. اما یکی دیگر از عوامل مهم افزایش اشتغال به دلیل الزامات جدید ناشی از شیوع کرونا در کشور است. تولید انواع تجهیزات و ملزومات پزشکی ، بهداشتی و درمانی در دوران کرونا مشابه الزامات ذکر شده است.

به طور مصنوعی نرخ بیکاری را کاهش دهید

بررسی تعداد بیکاران و بیکاران کشور در 18 دوره گذشته نشان می دهد که تعداد کارکنان از حدود 23.8 میلیون نفر در تابستان 1997 به 24 میلیون نفر در تابستان 1998 و به 24.8 میلیون نفر در تابستان 1998 افزایش یافته است. به تابستان 1999. در تابستان امسال تعداد کارکنان کشور حدود 23.5 میلیون نفر بود. در مجموع ، شیوع ویروس کرونا تأیید می کند که تعداد کارکنان این کشور بین 1.2 میلیون تا 1.5 میلیون نفر کاهش یافته است. از سوی دیگر ، تعداد بیکاران کشور از حدود 3.3 میلیون نفر در تابستان 1997 به 2.9 در تابستان 1998 و 2.5 میلیون نفر در تابستان 1999 افزایش یافته است. امسال تعداد بیکاران نسبت به تابستان سال گذشته بدون تغییر است و با اندکی تغییر نسبت به بهار امسال ، همان 2.5 میلیون نفر. در این دوره ، نرخ بیکاری از حدود 12.2 درصد در تابستان 1997 به 10.5 درصد در تابستان 1998 و 9.5 درصد در تابستان 1999 افزایش یافته است. در تابستان امسال نرخ بیکاری به 9.6 درصد رسید که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته بدون تغییر است ، اما در مقایسه با بهار امسال تقریباً یک درصد افزایش یافته است. آمارها نشان می دهد که نرخ بیکاری در تابستان امسال پایین ترین میزان در 14 سال گذشته در کشور است. اما ما نباید خوشحال باشیم که این ارقام نتیجه یک بازی ساده است. نمودارهای نهایی وضعیت کل جمعیت 10 سال به بالا ، جمعیت غیرفعال و جمعیت فعال (تعداد کل کارکنان و بیکاران) را نشان می دهد. همانطور که آمارها نشان می دهد تعداد افراد 15 سال به بالا تابستان امسال نسبت به سال گذشته 700000 نفر افزایش یافته است. این افزایش دید می تواند منجر به افزایش جمعیت فعال شود ، با این حال ، بر اساس داده های مرکز آمار ایران در تابستان امسال ، از 63 میلیون نفر 15 سال به بالا ، حدود 37 میلیون و 100 هزار نفر غیرفعال هستند (بدون شغل یا بیکاری استخدام). 25 میلیون و 900 هزار نفر فعال (شاغل و بیکار) بودند. در تابستان سال گذشته ، از جمعیت 62 میلیون و 323 هزار نفری بالای 15 سال ، حدود 36 میلیون و 200 هزار نفر غیرفعال و 26 میلیون نفر جمعیت فعال داشتند. به عبارت دیگر ، در تابستان امسال ، 700 هزار نفر بالای 15 سال افزایش یافت ، در حالی که جمعیت فعال حدود 100 هزار نفر کاهش یافت و از سوی دیگر ، جمعیت ناکارآمد کشور یک میلیون نفر افزایش یافت. اما بررسی این آمار کسل کننده چه فایده ای دارد؟ باید بگوییم که این ارقام یکی از دلایل کاهش بیکاری است ، زیرا برخی از افراد بیکار بازار کار را ترک کرده و افراد ناامید یا دلسرد به جستجوی کار می پیوندند. به عبارت دیگر ، این وضعیت را می توان با تأثیر “جویندگان دلسرد” بر بازار کار تحلیل کرد. تأثیر کارگران افسرده در دوران رکود اقتصادی ، بسیاری از بیکاران یافتن شغل غیرممکن می دانند و بنابراین ترک می کنند. این کارگران به جای پرداخت هزینه های مربوط به فعالیتهای بی ثمر کاری ، خروج از رکود و بازار کار را انتخاب می کنند. نتیجه جویندگان دلسرد این است که میزان مشارکت نیروی کار روند چرخه ای مطابق با چرخه کسب و کار دارد ، در دوران رکود اقتصادی کاهش می یابد و در دوران رونق افزایش می یابد. به عبارت دیگر ، این تأثیر نرخ مشارکت را در دوران رکود کاهش می دهد.

7.5 میلیون نفر کمتر از 6 ساعت در روز کار می کنند

به گفته مرکز آمار ، این مرکز در هفته مرجع افراد 15 سال به بالا را استخدام می کند که همانطور که گفته شد تابستان امسال حدود 23 میلیون و 405 هزار نفر است.7 میلیون و 424 هزار نفر کمتر از این میزان در هفته کار می کنند. مطالعه ساعات کار یک کشور در کشور ما ، به دلیل شکل گیری اقتصاد رسمی و غیر رسمی ، برخی از کارکنان بیش از کیفیت و برخی دیگر کمتر از کمیت کار می کنند. سومین نظرسنجی از کارکنان 15 سال به بالا نشان می دهد که 36.5 درصد از کارکنان (8 میلیون و 425 هزار نفر) معمولاً 49 ساعت یا بیشتر در هفته کار می کنند ، با متوسط ​​زمان کار 49 ساعت یا بیشتر. این شاخص یکی از مطلوب ترین شاخص های شغلی است که نشان می دهد در کشور ثالث تعداد زیادی از کارکنان بیش از کیفیت کار می کنند. در سال 1990 ، اما این رقم حدود 40 درصد بود و در واقع در سال های گذشته ، کارکنان بیشتری نسبت به استاندارد کار می کردند. در حالی که این آمار مثبت است ، جنبه های منفی دیگری نیز باید در نظر گرفته شود. پس از بحران مالی سالهای اخیر ، برخی از افراد شغل خود را از دست داده یا ساعات کمتری کار می کنند. این امر با توجه به گستره اقتصاد غیررسمی کشور هضم می شود ، زیرا بسیاری از مردان و زنان کارگر روزانه یا کارگر ساعتی هستند که در مناطق غیر رسمی و بدون بیمه کار می کنند و نمی توانند ساعات کار ایده آل و در نهایت حقوق کامل را بپردازند. بر اساس آخرین داده های مرکز آمار ، حدود 7.424 میلیون نفر در کشور کمتر از 44 ساعت در هفته کار می کنند که نسبت به سال قبل افزایش یافته است. از این تعداد ، 2 میلیون و 216 هزار نفر در لیست کوتاه کارکنان و بقیه در خط “سایر” تعریف شده اند. با توجه به این واقعیت که تقریباً 7 میلیون کارمند در کشور بیمه ندارند ، می توان با این ارقام تطبیق داد. در حقیقت ، 7،424،000 نفر زیر استاندارد تنها کسانی نیستند که برای رفاه خود زمان بیشتری را در اوقات فراغت یا سرگرمی می گذرانند ، بلکه در بخش غیررسمی و مشاغل روزانه یا مشاغل ساعتی کار می کنند. بیمه ، حقوق کامل و غیره کلاهبرداری می شود.

کارگران روستایی 1.5 میلیون نفر را از دست داده اند

مرکز آمار در نشریه آماری خود از عنوان مثبت استفاده کرده است: “در تابستان 1994 ، نرخ بیکاری برای جمعیت 15 سال به بالا 9/6 درصد بود.” مورد نگران کننده دیگر این بار مربوط به روستاییان است. بر اساس این ارقام ، در تابستان 1400 ، نرخ بیکاری روستایی با صدک دوازدهم به 5.6 درصد افزایش یافت ، در حالی که نرخ بیکاری برای افراد 15 تا 24 سال 2.17 درصد بود. همچنین ، در تابستان 1400 نرخ اشتغال برای جمعیت روستایی بالای 15 سال پایین ترین میزان در دو دهه گذشته بود. نیروی کار روستایی 5 میلیون و 927 هزار نفر تخمین زده می شود که نسبت به تابستان گذشته 200 هزار نفر و نسبت به بهار امسال 130 هزار نفر کاهش یافته است. آمارها نشان می دهد که تعداد کارکنان 15 سال به بالا بین 23 میلیون تا 405 هزار نفر در بهار امسال تخمین زده می شود که تقریباً 75 درصد از این جمعیت در مناطق شهری و 25 درصد آنها در مناطق روستایی کار می کنند. همچنین ارقام منتشر شده در تابستان 1400 نشان از کاهش 500000 شغل روستایی نسبت به سال 1998 دارد. این حادثه بی توجهی و عدم اولویت بندی مشاغل روستایی در برنامه مسئولان را در میان همه گفتگوها و امیدهای مقامات در مورد حمایت از ایجاد شغل نشان می دهد. مطالعه آمار اشتغال در 1999 و 1400 نشان می دهد که ترکیب مناطق ایجاد شغل در کل کشور مشاهده نشده است. بر این اساس ، ما با کاهش 500000 شغل روستایی نسبت به سال 1998 و کاهش 1.5 میلیون و 500.000 نفر نسبت به سال 1984 روبرو هستیم. با این حال ، طی دو دهه گذشته ، رفاه روستایی و اقتصاد روستایی در دستور کار دولت ها قرار گرفته است و پروژه های مجلل و قدرت تصویب شده است. یکی از سیاست هایی که در این زمینه در سال های اخیر دنبال شده تزریق 1.5 میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی برای طرح های اشتغال پایدار روستایی و عشایری در سال 1996 و طرح های اشتغال روستایی و عشایری است. همانطور که در بالا ذکر شد ، آخرین آمار نشان می دهد که حدود 500000 نفر در مناطق روستایی نسبت به سال 1998 شغل خود را از دست داده اند ، 230000 نفر در بخش کشاورزی کاهش یافته است ، 13000 نفر در بخش صنعتی و 257000 نفر در بخش خدمات.

انتهای پیام