تا ابد ایرانی – مخبران

به گزارش مخبران خراسان نوشت: در گذر تاریخ همیشه کشورهایی بودند که به آب های خلیج فارس و جزایر آن به دلیل موقعیت راهبردی شان چشم داشتند. به تازگی اتحادیه اروپا و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در بیانیه پایانی نشست مشترک خود در اقدامی گستاخانه از ایران خواستند به اشغال جزایر سه گانه ایرانی پایان دهد! این ادعا باعث شد دوباره همه اسناد و مدارکی که نشانه ایرانی بودن جزایر ابوموسی تنب بزرگ و تنب کوچک است به اشتراک گذاشته و در فضای مجازی هم هشتگ جزایر سه گانه ایرانی ترند شود. قبل از هر چیز باید بدانیم سه اتفاق مهم از اواخر نوامبر تا اوایل سال ۱۹۷۱ در فاصله یک هفته در این منطقه رخ داد؛ اول خروج کامل نیروهای نظامی بریتانیا از خلیج فارس دوم ورود ‏نیروهای ایرانی به جزایر سه گانه و سوم تاسیس دولت امارات.‏ البته انگلیسی ها بعد از خروج با تحریک برخی کشورهای منطقه و تشویق آن ها به تنش آفرینی باز هم دست از سر جزایر سه گانه ایرانی برنمی دارند و حتی همچنان چند هزار سندی را که نشان می دهد این جزایر متعلق به ایران استآزاد نمی کنند. البته مواضع محکم ایران و وجود اسناد و مدارک کافی دال بر این موضوع باعث می شود این اظهارات هیچ وقت به واقعیت تبدیل نشود. در عین حال ضروری است با بالا بردن آگاهی از هر نقطه خاک وطن مان دفاع کنیم.

اسناد و مدارک ایرانی بودن جزایر سه گانه

جزایر سه گانه ایران شامل جزیره ابوموسی و دو جزیره تنب بزرگ و تنب کوچک است. این جزایر در خلیج فارس و در فاصله ۲۲ کیلومتری جنوب بندرعباس واقع شده اند. جزایر سه گانه از دیرباز به ایران تعلق داشته اند. اسناد و مدارک تاریخی متعددی وجود دارد که حاکمیت ایران بر این جزایر را اثبات می کند. در دوره قاجار جزایر سه گانه تحت حاکمیت ایران بود و از جمله بنادر مهم جنوب ایران به شمار می رفت. در دوره پهلوی نیز حاکمیت ایران بر این جزایر مورد تایید قرار گرفت. اسناد مالکیت ایران بر این جزایر در گوشه و کنار جهان ثبت شده و بی شمار است. از جمله این سندها که برخی از آن ها در موزه ملی خانه ملک وجود داردعبارت اند از:
*سند نقشه طبیعی ایران و قسمتی از قلمروی سرزمین های شرق متعلق به سال ۱۷۳۰میلادی که در آوگسبورگ آلمان تولید شده است.
* نقشه خلیج فارس متعلق به سال ۱۷۸۷میلادی تولیدشده در شهر پاریس فرانسه که تعلق جزایر سه گانه به ایران را اثبات می کند.
*نقشه ایران و بخشی از امپراتوری عثمانی که باز هم تاییدکننده ایرانی بودن این جزایر از گذشته تا به امروز است.
*گزارش های تاریخی یونانیان و رومی ها و سفرنامه های پیش از اسلام حکایت از فارس بودن ساکنان تمام سواحل و جزایر خلیج فارس دارد.
*جزایر ابوموسی تنب های بزرگ و کوچک در نقشه ایران و توران در دوره قاجاریه که توسط آدولف اشتیلر ترسیم شده است. رنگ جزایر در نقشه مالکیت آن ها را برای ایران ثابت می کند.
*در تمام نقشه های موجود تا پیش از سال ۱۸۹۸ م این جزایر جزئی از قلمروی ایران هستند. حتی در نقشه ای که در کتاب «ایران و قضیه ایران» لرد کرزن در سال ۱۸۹۲ م از سوی انجمن سلطنتی جغرافیای بریتانیا منتشر کرده این جزایر جزئی از قلمروی ایران محسوب شده اند. نقشه هایی نیز از طرف دولت روسیه تزاری و دولت اتحاد جماهیر شوروی تهیه شده است.

تاریخ درباره جزایر سه گانه ایرانی چه می گوید؟
«از پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ دولت بریتانیا به شیخ نشین های مستعمره ‏عرب خود در منطقه قول داده بود که به آن ها استقلال ببخشد. در این فاصله تا ۱۹۷۱ سه شیخ نشین از سایرین راه خود را جدا می کنند. کویت در سال ۱۹۶۱ و زودتر از بقیه ‏استقلال کسب می کند. بحرین هم با یک رفراندوم غیرواقعی استقلال پیدا می کند؛ البته ‏در آن زمان ایران در بحرین مانند جزایر سه گانه نیروی مستقر نداشت اما از ‏دعاوی خود بر سر حاکمیت بحرین در سال ۱۹۷۰ کوتاه آمد. حدود دو ماه قبل از ‏خروج نیروهای بریتانیا از خلیج فارس حکام قطر اعلام می کنند نمی خواهند در ‏چارچوب فدراسیون امارات عربی متحده قرار داشته باشند. از سال ۶۸ تا ۷۱ مذاکرات ‏بسیار فشرده ای میان ایران و بریتانیا وجود داشته و امیال و خواسته های کشورهای ‏عربی هم از طریق بریتانیا به ایران اعلام می شد. کشورهای عربی منظور دولت در ‏آستانه تاسیس امارات بود که دو شیخ نشین آن درباره جزایر ایرانی اختلاف نظر ‏داشتند. (راس الخیمه درباره جزایر تنب بزرگ و تنب کوچک و شارجه درباره ‏ابوموسی).‏ اما حکومت پهلوی مطلقا حاضر به مذاکره با اعراب نبود  تا سال ۱۹۷۱ تحولات زیادی میان ایران و بریتانیا بر سر جزایر رخ می دهد و حتی دو ‏کشور تا مرز قطع روابط هم پیش می روند. در مرکز اسناد انقلاب اسلامی سندی با آنلاین سری از وزارت خارجه وجود دارد که مصاحبه مفصل خبرنگار مجله لایف با اردشیر زاهدی وزیر وقت امور خارجه در اسفند ماه ۱۳۴۹ است. در این مصاحبه زاهدی بر مسئله حاکمیت ملی و حفظ تمامیت ارضی ایران تاکید و قاطعانه از حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه دفاع کرده است.» این ها را مجید تفرشی پژوهشگر به مخبران گفته است.

امارات بعد از جزایر سه گانه تاسیس شده است

علاوه بر اسنادی که توضیح دادیم شواهد محکمی وجود دارد که نشان می دهد در تمام طول تاریخ جزایر سه گانه ایرانی به ما تعلق داشته است. اسناد و مدارکی داریم که حکام این جزایر به پادشاه ایران یا وزیر خارجه نامه نوشته و تعلق این جزایر را به سرزمین ایران متذکر شده اند. حکام این جزایر ایرانی بودند و از طرف حکومت ایران تعیین می شدند و این حکام به دولت ایران مالیات و خراج می پرداختند. ضمن این که بازپس گیری جزایر سه گانه ایران در ۳۰ نوامبر ۱۹۷۱ اتفاق افتاد و این در حالی است که امارات بعد از این تاریخ یعنی در دوم دسامبر ۱۹۷۱میلادی تاسیس شده است. به قولی آدم نمی تواند پیش از پدرش به جهان بیاید. بر اساس همین اصل کشوری مانند امارات نمی تواند بر خاکی پیش از شکل گیری خود حاکمیت داشته باشد که بخواهد بعدتر مدعی آن شود. نکته مهم و قابل توجه این است که این آخرین باری نخواهد بود که کشورهای عربی این ادعاها را مطرح می کنند و بهتر است مسئولان کشور جدا از رد این ادعا و پاسخ محکم به آن ها به دنبال تعریف کارکردی جز کارکرد نظامی برای آن ها باشند تا مانند دیگر جزایر ایرانی خلیج فارس در مرکز توجه عموم مردم هم قرار بگیرند و زمینه برای آشنایی با این جزایر فراهم شود.

انتهای پیام