جوانان و مراقبت از اقلیم ها به نفع شهرها/راهکارهای توسعه شهرها چیست؟

به گزارش مخبران ۳۱ اکتبر هر سال به نام «روز جهانی شهرها» نام گذاری شده است. روز جهانی شهرها از سال ۲۰۱۳ در تقویم سازمان ملل جای گرفت و هدف برگزاری آن یادآوری جایگاه شهرها به دولت ها و تصمیم گیران است.

 این روز فرصتی برای دولت ها نظام ملل متحد به ویژه برنامه اسکان بشر ملل متحد سازمان های بین المللی مرتبط جامعه مدنی و فعالان شهری است تا در جهت توسعه پایدار شهری قدم بردارند و فعالیت کنند.

شهرها کانون نوآوری و نبوغ انسانی برای اقدامات متحول کننده در جهت اجرای اهداف توسعه پایدار ایجاد جهانی بدون کربن و مقاوم در برابر تغییرات آب و هوایی هستند. بر همین اساس رویکرد مردم محور و همه شمول برای برنامه ریزی ساخت و مدیریت شهرها حائز اهمیت است و شهرها در مسیر اقدامات لازم در جهت سازگاری و محافظت از زندگی و تأمین معاش قرار دارند.

در اکتبر ۲۰۱۶ در کنفرانس سازمان ملل با موضوع مسکن و توسعه پایدار شهری (||| HABITAT) چارچوب جدیدی تصویب شد که جهان را در مسیر توسعه شهری پایدار با بازنگری در نحوه برنامه ریزی مدیریت و سکونت شهرها قرار داد.

تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت های انسانی بزرگ ترین و فراگیرترین تهدید برای محیط طبیعی و جوامع است و برای جلوگیری از این تهدیدها همه ساله در 31 اکتبر که با نام روز جهانی شهرها نام گذاری شده است شعاری در نظر گرفته می شود تا یادآور اقدام جهانی برای پایداری شهرهاست که شعار امسال روز جهانی شهرها هم «جوانان پیش رو در زمینه اقلیم و اقدام محلی برای شهرها» است. در همین راستا مهم ترین مسئولیت جوانان اقدامات محلی در جهت مراقبت از اقلیم ها به نفع شهرهاست.

محمد درویش یک فعال محیط زیست در گفت وگو با مخبران به اقدامات لازم برای رسیدم به این پایداری شهری اشاره کرده و با بیان این که حدود یک درصد خاک ایران را سکونت گاه های شهری تشکیل می دهد بیان می کند: حدود ۹۰ میلیون ایرانی در ۱۷ هزار کیلومتر مربع از خاک ایران زندگی می کنند. این مناطق با بیشترین فشار یا به اصطلاح بدهکاری اکولوژیکی روبرو هستند. آلودگی هوا فرونشست شکاف های زمین پدیده هایی مثل جزیره گرمایی بیشترین میزان چشمه های تولید گرد و خاک نابودی پوشش های فضای سبز و بیشترین میزان خشک شدن تالاب ها و محیط های آبی در همین یک درصد خاک ایران اتفاق می افتد.

وی ادامه می دهد: این شهرها و این سکونت گاه ها مثل جاروبرقی منابع آبی اطراف خودشان را به درون خود می کشند. تالاب های طبیعی خشک می شود و چشمه های تولید گرد و خاک افزایش پیدا می کنند. لازم نیست چرخ را از اول اختراع کنیم. در دنیا در این زمینه تجربه های بسیار زیادی وجود دارد و معماران شهری می توانند بخش هایی از فضای شهری را به فضای سبز تبدیل کنند تا با این کار ساخت و سازها جبران شود.

مدام بر طبل اتوبان سازی و تسهیلات برای خودروسواری می کوبیم

فضای سبز شهری تهران در معرض خشکی و تنش جدی

درویش اضافه می کند: در شهرهای بزرگی مثل نیویورک چند صد هکتار از شهر را به پارک های جنگلی بزرگ تبدیل می کنند. در سه سال اخیر در تهران فضای سبز زیادی خشک شد و چندین هکتار از فضای سبز شهری در تهران نیز در معرض خشکی و تنش جدی قرار گرفته است. ما متأسفانه به جای این که مبلمان شهری را از خودرو محوری به بوم محوری تغییر دهیم و شرایطی فراهم کنیم که شهروندان مجبور نباشند از وسایل متحرک با پایه سوخت فسیلی استفاده کنند مدام بر طبل اتوبان سازی بزرگراه سازی تقاطع غیر همسطح تونل و تسهیلات برای خودروسواری می کوبیم و مدام می کوشیم تا مردم تعداد خودروهای بیشتری را وارد شهر کنند و هیچ گزینه دیگری عملاً برایشان وجود ندارد.

بدترین ترافیک های کل جهان در ایران قرار دارد

وی با بیان اینکه بدترین ترافیک های کل جهان در ایران قرار دارد می گوید: یعنی حتی در شهر ۲۰۰ هزار نفری یاسوج و در پاوه که صد هزار نفر هم جمعیت ندارد ترافیک های وحشتناک داریم. در تهران میزان هدر رفت وقت ۱۱ برابر هدر رفت وقت شهروندان در لس آنجلس است. لس آنجلس یکی از بالاترین نرخ های هدر رفت وقت را در ترافیک دارد و این ها همه به خاطر این است که روی گسترش حمل و نقل کار نکردیم. میزان سرمایه گذاری گسترش حمل و نقل عمومی در ایران در دهه اخیر نسبت به دهه قبل کاهش پیدا کرده است. همچنین در شمار معدود کشورهایی هستیم که بالاترین تولید خودروها را داریم و چند کارخانه خودروسازی بزرگ در ایران وجود دارد که فقط و فقط سواری آن هم به صورت مونتاژی تولید می کنند.

این فعال محیط زیست با بیان اینکه کلان شهرهای ما بخش بزرگی از منابع آب شرب را بدون تصفیه رها می کنند و هنوز سیستم های تصفیه خانه متناسب با دریافتی آب وجود ندارد و باز چرخانی آب معنایی ندارد اظهار می کند: به طور نمونه این مشکل را در مشهد می بینید که چه فاجعه ای را به وجود آورده است و یا در اهواز هم لوله های خام فاضلاب را می بینید که هنوز وارد کارون و در واقع کرخه و دز می شوند و بحران های آلودگی جدی ایجاد می کنند. همچنین در سواحل خلیج فارس و دریای عمان هم منابع آب شیرین زیادی که در آب شرب استفاده می شود عملا بدون تصفیه وارد اکو سیستم دریای خلیج فارس و دریای عمان می شوند.

او ادامه می دهد: در شمال کشور هم همین اتفاق در تمام سکونت گاه های شمالی رخ می دهد و این در حالیست که مطابق برنامه پنج ساله چهارم دولت موظف بوده برای سکونت گاه هایی که در کنار سواحل و محیط های آبی وجود دارند تصفیه خانه بسازد ولی هنوز حتی تصفیه خانه بندر انزلی ساخته نشده در حالی که نخستین کارمندان این تصفیه خانه بازنشسته شده اند و همه این ها نشان دهنده آن است که فهم درستی از مدیریت شهری نداریم فضاهای همدلی را گسترش نمی دهیم و شهرها بستری برای بزهکاری شده اند.

درویش درباره اقدامات مردمی که می تواند منجر به توسعه پایدار شهری شود می گوید: مردم می توانند از نمایندگان شورای شهرها و شهردارشان بخواهند که به قوانینی که خودشان تصویب کردند عمل کنند. اگر قانون هوای پاک که در سال ۱۳۹۶ تصویب شد به اجرا می رسید بخش بزرگی از این مشکلاتی که امروز داشتیم در واقع دیگر وجود نداشت. قانون توسعه دوچرخه که یک قانون پنج ساله بود و در شورای شهر قبلی در تهران تصویب شد عملا در شورای شهر کنونی کاملا کنار رفته است. مردم باید پیگیری کنند که این قوانین مصوب دوباره اجرایی شود و مسیرهای ایمنی که سال ها برایش خون جگر خورده شد ساخته شود.

وی در پایان بیان می کند: برخی مدیران طی این سال ها با تصمیماتشان بسیاری از پروژه ها را تخریب کردند و مردم نباید بی تفاوت باشند. مثل کاری که شهروندان محله قیطریه انجام دادند و اجازه ندادند درختان کهن سالشان قربانی ساخت و ساز در پارک قیطریه شود. کارزار راه انداختند مقاومت کردند تسلیم نشدند و توانستند از پارک قیطریه حفاظت کنند. باید به سمت روشنایی شهرها از طریق انرژی خورشیدی حرکت کنیم تا به این ترتیب خطرات جهان گرمایی کم شود. هر چقدر که تعداد دوچرخه سوار در شهر بیشتر شود مصرف سوخت فسیلی کم می شود و خطرات جهان گرمایی کم تر می شود. پس مردم باید برای ایجاد مسیرهای ایمن دوچرخه سواری اسکوتر مسیرهای جذاب برای پیاده روی و توسعه حمل و نقل پاک با اتوبوس های برقی مترو و تراموا تلاش کنند تا این اتفاقات خوب سریعتر رقم بخورد.

انتهای پیام