نحوه استفاده از فایروال برای محافظت از دروپال

محافظت از وب سایت های دروپالی در برابر تهدیدات سایبری روزافزون، یک ضرورت بنیادین برای هر مدیر وب سایت یا توسعه دهنده است. فایروال ها، به عنوان اولین خط دفاعی، نقش حیاتی در فیلتر کردن ترافیک مخرب و جلوگیری از نفوذ ایفا می کنند. با پیکربندی صحیح فایروال ها، می توان از داده ها، اعتبار و پایداری وب سایت دروپالی محافظت کرد و امنیت آن را به طرز چشمگیری افزایش داد.

امنیت وب سایت در دنیای دیجیتال امروز که حملات سایبری هر روز پیچیده تر و هوشمندانه تر می شوند، دیگر یک گزینه نیست، بلکه یک الزام حیاتی است. پلتفرم دروپال (Drupal) به عنوان یک سیستم مدیریت محتوای (CMS) قدرتمند، انعطاف پذیر و پرکاربرد، مورد توجه بسیاری از سازمان ها، کسب وکارها و توسعه دهندگان قرار دارد. این محبوبیت، دروپال را به یک هدف جذاب برای مهاجمان تبدیل کرده است. در نتیجه، محافظت از وب سایت های دروپالی در برابر تهدیدات مختلف، امری ضروری و پیچیده محسوب می شود.

فایروال ها (Firewalls) نقش محوری و بی بدیلی را در استراتژی دفاع عمقی (Defense in Depth) وب سایت ها ایفا می کنند. آن ها دروازه بان هایی هوشمند هستند که ترافیک ورودی و خروجی را بازرسی کرده و بر اساس مجموعه ای از قوانین امنیتی، اجازه عبور یا مسدودسازی را صادر می کنند. این ابزارهای امنیتی می توانند به صورت سخت افزاری یا نرم افزاری پیاده سازی شوند و لایه های مختلفی از محافظت را ارائه دهند.

در این مقاله جامع، به بررسی عمیق اهمیت، انواع و نحوه پیاده سازی و پیکربندی موثر فایروال ها، اعم از فایروال های سطح سرور و فایروال های برنامه وب (WAF)، برای محافظت حداکثری از وب سایت های مبتنی بر دروپال خواهیم پرداخت. هدف نهایی، توانمندسازی شما برای افزایش چشمگیر امنیت وب سایت دروپالی تان و مقابله موثر با حملات رایج سایبری است.

فایروال چیست و چرا برای دروپال حیاتی است؟

فایروال، در ساده ترین تعریف، یک سیستم امنیتی شبکه است که بر ترافیک ورودی و خروجی شبکه نظارت می کند و بر اساس مجموعه ای از قوانین امنیتی از پیش تعریف شده، اجازه عبور یا مسدودسازی داده ها را صادر می کند. فایروال ها می توانند به دو شکل کلی سخت افزاری و نرم افزاری وجود داشته باشند.

فایروال سخت افزاری: معمولاً به صورت یک دستگاه فیزیکی بین شبکه داخلی و اینترنت قرار می گیرد و ترافیک را در سطح شبکه فیلتر می کند.
فایروال نرم افزاری: روی یک سیستم عامل (مانند سرور یا رایانه شخصی) نصب می شود و ترافیک ورودی و خروجی آن سیستم خاص را کنترل می کند.

هدف اصلی فایروال، ایجاد یک مرز دفاعی بین یک شبکه امن و یک شبکه ناامن (مانند اینترنت) است. این مرز به فایروال اجازه می دهد تا ترافیک ناخواسته یا مخرب را پیش از رسیدن به سیستم های داخلی شناسایی و مسدود کند.

انواع فایروال های مرتبط با وب سایت

برای محافظت از وب سایت ها، به ویژه پلتفرم های پیچیده ای مانند دروپال، دو نوع اصلی فایروال مورد استفاده قرار می گیرد که هر یک در لایه ای متفاوت از مدل OSI (Open Systems Interconnection) عمل می کنند:

فایروال شبکه (Network Firewall): این نوع فایروال ها در سطح شبکه یا سیستم عامل سرور عمل می کنند و بر ترافیک بر اساس آدرس های IP، پورت ها و پروتکل ها نظارت دارند. نمونه های رایج شامل فایروال های داخلی سیستم عامل لینوکس (مانند IPTables یا UFW) یا فایروال های سخت افزاری هستند که در لبه شبکه قرار می گیرند.
فایروال برنامه وب (Web Application Firewall – WAF): WAFها نسل پیشرفته تری از فایروال ها هستند که به طور خاص برای محافظت از برنامه های وب در برابر حملات لایه 7 (لایه ی برنامه) طراحی شده اند. آن ها ترافیک HTTP/HTTPS را بازرسی می کنند و قادر به شناسایی الگوهای حملاتی مانند تزریق SQL یا XSS هستند که از چشم فایروال های سنتی شبکه دور می مانند.

تهدیدات رایج دروپال که فایروال ها می توانند از آن ها جلوگیری کنند

دروپال، مانند هر CMS دیگری، در معرض طیف وسیعی از حملات سایبری قرار دارد. فایروال ها، به ویژه WAFها، می توانند در پیشگیری یا کاهش اثرات بسیاری از این حملات نقش کلیدی ایفا کنند:

حملات تزریق SQL (SQL Injection): مهاجمان با تزریق کدهای SQL مخرب به ورودی های وب سایت، تلاش می کنند به پایگاه داده دسترسی غیرمجاز پیدا کنند یا آن را دستکاری کنند. WAFها قادرند الگوهای این نوع حملات را شناسایی و مسدود کنند.
حملات اسکریپت نویسی بین سایتی (Cross-Site Scripting – XSS): این حملات با تزریق اسکریپت های مخرب به صفحات وب، مرورگر کاربران را هدف قرار می دهند. WAFها می توانند از انتشار این اسکریپت ها جلوگیری کنند.
حملات Brute Force (حدس زدن رمز عبور): مهاجمان با تلاش های مکرر و خودکار برای حدس زدن نام کاربری و رمز عبور، به دنبال دسترسی به پنل مدیریت دروپال هستند. فایروال های سطح سرور و WAFها می توانند با محدود کردن نرخ درخواست ها (Rate Limiting) و شناسایی الگوهای مشکوک، این حملات را خنثی کنند.
حملات انکار سرویس توزیع شده (DDoS): در این حملات، حجم عظیمی از ترافیک به سمت سرور روانه می شود تا آن را از دسترس خارج کند. فایروال های شبکه و WAFهای ابری (مانند Cloudflare) می توانند این ترافیک را فیلتر و حملات DDoS را دفع کنند.
تلاش برای دسترسی به فایل ها و پوشه های حساس: مهاجمان ممکن است به دنبال دسترسی به فایل های پیکربندی یا سایر بخش های حساس دروپال باشند. قوانین فایروال می توانند این نوع درخواست های غیرمجاز را شناسایی و مسدود نمایند.

اهمیت رویکرد دفاع عمقی (Defense in Depth) در امنیت دروپال

امنیت وب سایت هرگز نباید به یک لایه دفاعی واحد محدود شود. رویکرد دفاع عمقی به معنای پیاده سازی چندین لایه امنیتی مستقل است، به طوری که اگر یک لایه آسیب دید، لایه های بعدی بتوانند از سیستم محافظت کنند. در این رویکرد، فایروال ها یک لایه حیاتی را تشکیل می دهند. ترکیب فایروال های سطح سرور (برای محافظت از کل سیستم عامل و پورت ها) با WAFها (برای محافظت از خود برنامه دروپال) و سایر اقدامات امنیتی (مانند به روزرسانی منظم، ماژول های امنیتی دروپال و رمزنگاری SSL/TLS) یک استراتژی امنیتی جامع و قدرتمند برای دروپال ایجاد می کند.

فایروال ها نه تنها ترافیک مخرب را فیلتر می کنند، بلکه با اعمال سیاست های سخت گیرانه، از نفوذهای ناخواسته جلوگیری کرده و امنیت کلی وب سایت دروپالی شما را به طور قابل توجهی ارتقا می دهند.

انواع فایروال ها و کاربرد عملی آن ها برای دروپال

در این بخش، به بررسی جزئیات انواع فایروال ها و نحوه پیاده سازی عملی آن ها برای محافظت از وب سایت های دروپالی می پردازیم. انتخاب و ترکیب صحیح این ابزارها، ستون فقرات یک استراتژی امنیت سایبری کارآمد است.

الف) فایروال های سطح سرور (Server-Level Firewalls)

فایروال های سطح سرور، لایه اول دفاعی را در خود سیستم عامل سرور میزبان دروپال ایجاد می کنند. این فایروال ها بر ارتباطات شبکه در سطح پروتکل های TCP/IP نظارت دارند و می توانند دسترسی به پورت های خاص را مدیریت کنند. برای سرورهای لینوکس که رایج ترین بستر برای دروپال هستند، IPTables و UFW ابزارهای اصلی به شمار می روند.

IPTables/UFW (برای سرورهای لینوکس)

IPTables: این ابزار یک فایروال قدرتمند داخلی هسته لینوکس است که به مدیران سیستم اجازه می دهد قوانین پیچیده ای برای مدیریت ترافیک شبکه تعریف کنند. IPTables بر اساس مفهوم زنجیره ها (Chains) و قوانین (Rules) عمل می کند. ترافیک از طریق زنجیره هایی مانند INPUT (برای ترافیک ورودی)، OUTPUT (برای ترافیک خروجی) و FORWARD (برای ترافیکی که از سرور عبور می کند) پردازش می شود. هر قانون شامل مجموعه ای از شرایط (مانند آدرس IP مبدأ/مقصد، پورت، پروتکل) و یک عمل (مانند ACCEPT، DROP، REJECT) است.

UFW (Uncomplicated Firewall): UFW یک ابزار خط فرمان ساده تر برای مدیریت IPTables است. استفاده از UFW به دلیل سینتکس آسان تر و تمرکز بر سناریوهای رایج، برای بسیاری از مدیران سیستم راحت تر است. این ابزار پیچیدگی های IPTables را پنهان کرده و امکان پیکربندی سریع قوانین فایروال را فراهم می آورد.

نحوه نصب و فعال سازی UFW (گام به گام)

UFW معمولاً روی اکثر توزیع های لینوکس مدرن نصب شده است. اگر نصب نبود، می توانید آن را با دستورات زیر نصب کنید (برای اوبونتو/دبیان):


sudo apt update
sudo apt install ufw

پس از نصب، می توانید آن را فعال کنید. ابتدا قوانین پیش فرض را تنظیم کنید تا از مسدود شدن ناخواسته دسترسی SSH جلوگیری شود:


sudo ufw default deny incoming
sudo ufw default allow outgoing
sudo ufw allow ssh  # یا sudo ufw allow 22
sudo ufw enable
sudo ufw status verbose

این دستورات، به طور پیش فرض تمام اتصالات ورودی را مسدود و تمام اتصالات خروجی را مجاز می کنند. سپس پورت SSH (پورت 22) را باز می کند تا دسترسی شما به سرور قطع نشود. در نهایت، UFW را فعال و وضعیت آن را نمایش می دهد.

قوانین ضروری UFW برای دروپال

برای یک وب سایت دروپالی، باید پورت های زیر را در فایروال سرور خود باز کنید:

پورت 80 (HTTP): برای ترافیک وب غیر رمزنگاری شده.
پورت 443 (HTTPS): برای ترافیک وب رمزنگاری شده (ضروری برای SSL/TLS).
پورت 22 (SSH): برای دسترسی از راه دور به سرور (با اعمال محدودیت).

مثال هایی از دستورات کلیدی UFW

باز کردن پورت های وب:


sudo ufw allow http  # معادل sudo ufw allow 80
sudo ufw allow https # معادل sudo ufw allow 443

محدود کردن دسترسی SSH به IPهای مشخص:
```
sudo ufw allow from 192.168.1.100 to any port 22
    
```
این دستور فقط به IP 192.168.1.100 اجازه می دهد از طریق SSH متصل شود. می توانید IP خود را جایگزین کنید.
مسدود کردن پورت های غیرضروری (مثلاً پورت دیتابیس 3306 از خارج):
```
sudo ufw deny from any to any port 3306
    
```
این دستور دسترسی از هر آدرسی به پورت 3306 (MySQL) را مسدود می کند. اگر دروپال و دیتابیس روی یک سرور هستند، این قانون ضروری نیست، اما اگر دیتابیس روی سرور دیگری است و فقط باید از سرور دروپال قابل دسترسی باشد، باید آن را به درستی محدود کنید.
ایجاد قوانین برای محدود کردن تعداد اتصالات (Rate Limiting) برای SSH (برای جلوگیری از Brute Force):
```
sudo ufw limit ssh
    
```
این قانون اتصالات SSH را به سرعت محدود می کند تا از حملات Brute Force جلوگیری شود.
حذف یک قانون:
```
sudo ufw delete allow 80
    
```
نمایش وضعیت کامل UFW:
```
sudo ufw status verbose
    
```

CSF/LFD (ConfigServer Security & Firewall)

معرفی: CSF/LFD یک فایروال پیشرفته و مجموعه ابزار امنیتی برای سرورهای لینوکس است که به ویژه در محیط های هاستینگ اشتراکی و VPS بسیار محبوب است. CSF از IPTables به عنوان زیربنا استفاده می کند و قابلیت های پیشرفته ای نظیر تشخیص نفوذ (Intrusion Detection)، نظارت بر لاگ ها (Log Monitoring) و مسدودسازی خودکار IPها را فراهم می آورد. LFD (Login Failure Daemon) بخشی از CSF است که به طور خاص بر تلاش های ورود ناموفق نظارت می کند و می تواند IPهای مهاجمان را به طور خودکار مسدود کند.

قابلیت های کلیدی:

تشخیص و مسدودسازی حملات Brute Force در پروتکل های مختلف (SSH، FTP، SMTP، POP3، IMAP).
مسدودسازی خودکار IPها بر اساس تعداد تلاش های ناموفق ورود یا سایر فعالیت های مشکوک.
پشتیبانی از لیست های سیاه و سفید IP.
نظارت بر فرآیندها و فایل های سیستم برای شناسایی تغییرات غیرمجاز.
ادغام با ابزارهای امنیتی دیگر.

نحوه نصب و پیکربندی اولیه برای محافظت از دروپال:
نصب CSF معمولاً با دانلود اسکریپت نصب و اجرای آن انجام می شود. پس از نصب، فایل پیکربندی اصلی CSF در مسیر /etc/csf/csf.conf قرار دارد که می توانید تنظیمات آن را ویرایش کنید.


cd /opt/
wget https://download.configserver.com/csf/install.sh
sh install.sh

پس از نصب، ابتدا مطمئن شوید که فایروال های دیگر (مانند UFW) غیرفعال هستند تا تداخلی ایجاد نشود. سپس فایل csf.conf را ویرایش کنید:


sudo nano /etc/csf/csf.conf

مثال هایی از تنظیمات مهم CSF برای دروپال:

OPEN_PORTS و CLOSED_PORTS: در این بخش می توانید پورت های ورودی و خروجی مجاز را تعریف کنید. برای دروپال، پورت های 80، 443، 22 (SSH) باید باز باشند.
```
# Allow incoming TCP ports
TCP_IN = 20,21,22,25,53,80,110,143,443,465,587,993,995
# Allow outgoing TCP ports
TCP_OUT = 20,21,22,25,53,80,110,143,443,465,587,993,995
    
```
LF_SSHD (برای محافظت SSH Brute Force): تعداد تلاش های ناموفق ورود SSH قبل از مسدود شدن IP مهاجم.
```
LF_SSHD = 5
    
```
LF_MODSEC (برای ModSecurity): اگر از ModSecurity استفاده می کنید، CSF می تواند لاگ های آن را نیز نظارت و IPهای مخرب را مسدود کند.

در نهایت، برای اعمال تغییرات و فعال سازی CSF:


sudo csf -r  # برای اعمال مجدد قوانین
sudo csf -s  # برای شروع سرویس

ب) فایروال های برنامه وب (Web Application Firewalls – WAF)

WAFها یک لایه دفاعی تخصصی برای برنامه های وب هستند که با فیلتر کردن و نظارت بر ترافیک HTTP/HTTPS، از حملات لایه 7 (لایه ی برنامه) جلوگیری می کنند. این فایروال ها می توانند به صورت ماژول های وب سرور یا سرویس های ابری پیاده سازی شوند.

ModSecurity (WAF مبتنی بر وب سرور – Apache/Nginx)

معرفی و نحوه عملکرد: ModSecurity یک WAF متن باز است که به عنوان یک ماژول برای وب سرورهایی مانند Apache و Nginx عمل می کند. این ابزار قادر است ترافیک HTTP را در لحظه تجزیه و تحلیل کرده و درخواست های مشکوک را بر اساس مجموعه ای از قوانین (Rule Set) شناسایی و مسدود کند. ModSecurity به خصوص برای شناسایی حملاتی مانند SQL Injection، XSS، LFI (Local File Inclusion) و RFI (Remote File Inclusion) بسیار مؤثر است.

نحوه نصب ModSecurity با Apache/Nginx (مثال Apache در اوبونتو):


sudo apt update
sudo apt install libapache2-mod-security2 # برای آپاچی
# sudo apt install nginx-mod-http-modsecurity # برای Nginx (نصب ممکن است پیچیده تر باشد)
sudo a2enmod security2
sudo systemctl restart apache2

پس از نصب، فایل پیکربندی پیش فرض را کپی و ویرایش کنید:


sudo mv /etc/modsecurity/modsecurity.conf-recommended /etc/modsecurity/modsecurity.conf
sudo nano /etc/modsecurity/modsecurity.conf

در این فایل، خط SecRuleEngine DetectionOnly را به SecRuleEngine On تغییر دهید تا ModSecurity فعال شود.

اهمیت و نحوه فعال سازی مجموعه قوانین OWASP Core Rule Set (CRS)

ModSecurity بدون قوانین مناسب عملاً بی فایده است. مجموعه قوانین OWASP Core Rule Set (CRS) یک مجموعه قوانین عمومی و قدرتمند است که توسط پروژه OWASP (Open Web Application Security Project) توسعه یافته و به طور گسترده برای محافظت در برابر رایج ترین آسیب پذیری های وب استفاده می شود. فعال سازی CRS برای دروپال ضروری است زیرا این مجموعه، قوانین لازم برای شناسایی الگوهای حملات رایج را در خود دارد.

برای نصب CRS (اگر به صورت پیش فرض با ModSecurity نصب نشده باشد):


cd /usr/share/modsecurity-crs
sudo cp crs-setup.conf.example crs-setup.conf
sudo nano /etc/apache2/mods-enabled/security2.conf # یا فایل پیکربندی ModSecurity برای Nginx

در فایل پیکربندی ModSecurity، مطمئن شوید که خطوط زیر برای بارگذاری CRS وجود دارند:


IncludeOptional /usr/share/modsecurity-crs/*.conf
IncludeOptional /usr/share/modsecurity-crs/rules/*.conf

پس از هر تغییر در پیکربندی ModSecurity، وب سرور را ریستارت کنید:


sudo systemctl restart apache2

مثال هایی از قوانین ModSecurity مرتبط با Drupal

OWASP CRS شامل صدها قانون است که طیف وسیعی از حملات را پوشش می دهند. برخی از نمونه ها عبارتند از:

شناسایی SQL Injection: قوانینی که الگوهای SQL مخرب را در پارامترهای URL یا بدنه درخواست ها تشخیص می دهند.
شناسایی XSS: قوانینی که اسکریپت های احتمالی XSS را در ورودی های کاربر شناسایی می کنند.
مسدودسازی تلاش های LFI/RFI: قوانینی که تلاش برای دسترسی به فایل های سیستمی یا شامل کردن فایل های راه دور را مسدود می کنند.

مدیریت False Positives (مثبت کاذب)

گاهی اوقات، ModSecurity ممکن است ترافیک قانونی را به اشتباه به عنوان حمله شناسایی کرده و مسدود کند (مثبت کاذب). این موضوع می تواند باعث اختلال در عملکرد وب سایت دروپالی شما شود. برای مدیریت مثبت کاذب، می توانید قوانین خاصی را مستثنی کنید. این کار معمولاً با افزودن دستور SecRuleRemoveById برای غیرفعال کردن یک قانون خاص، یا SecRuleEngine Off برای غیرفعال کردن موقت ModSecurity برای یک URL خاص انجام می شود.


# مثال: غیرفعال کردن یک قانون خاص ModSecurity

  SecRuleRemoveById 942440 # شناسه یک قانون خاص CRS

برای یافتن شناسه قانون مسبب مثبت کاذب، باید لاگ های ModSecurity را بررسی کنید (معمولاً در /var/log/apache2/modsec_audit.log یا /var/log/modsec_audit.log).

فایروال های مبتنی بر کلود (Cloud-Based WAFs) مانند Cloudflare

معرفی و مزایا: WAFهای مبتنی بر کلود، مانند Cloudflare، یک رویکرد متفاوت برای امنیت وب ارائه می دهند. در این مدل، ترافیک وب سایت شما ابتدا از طریق شبکه جهانی سرویس دهنده WAF عبور می کند و سپس به سرور اصلی شما هدایت می شود. این سرویس ها مزایای قابل توجهی دارند:

محافظت DDoS: Cloudflare دارای یک شبکه گسترده جهانی است که می تواند حجم عظیمی از ترافیک DDoS را جذب و فیلتر کند، پیش از آنکه به سرور شما برسد.
CDN (Content Delivery Network): علاوه بر WAF، اکثر این سرویس ها قابلیت CDN را نیز ارائه می دهند که با کش کردن محتوای سایت در سرورهای نزدیک به کاربران، سرعت بارگذاری را افزایش می دهد.
فایروال جهانی: قوانین امنیتی به طور مداوم توسط سرویس دهنده به روزرسانی می شوند و از حملات جدید محافظت می کنند.
بهبود عملکرد: با فیلتر کردن ترافیک مخرب و ارائه CDN، عملکرد وب سایت بهبود می یابد.

نحوه راه اندازی Cloudflare برای وب سایت دروپال (تغییر DNS):

در وب سایت Cloudflare ثبت نام کنید و دامنه خود را اضافه کنید.
Cloudflare رکوردهای DNS فعلی شما را اسکن می کند. آن ها را تأیید کنید.
Cloudflare دو نیم سرور (Nameservers) جدید به شما می دهد. باید به پنل مدیریت دامنه خود (در جایی که دامنه را خریداری کرده اید) بروید و نیم سرورهای فعلی را با نیم سرورهای Cloudflare جایگزین کنید.
پس از به روزرسانی DNS (که ممکن است تا 24 ساعت طول بکشد)، ترافیک وب سایت شما از طریق Cloudflare عبور خواهد کرد.

تنظیمات WAF در پنل Cloudflare:
در پنل Cloudflare، به بخش Security و سپس WAF بروید. در اینجا می توانید تنظیمات مختلفی را پیکربندی کنید:

Managed Rules: مجموعه های قوانینی که توسط Cloudflare مدیریت می شوند و در برابر رایج ترین حملات محافظت می کنند. می توانید سطح حساسیت آن ها را تنظیم کنید.
Custom Rules: می توانید قوانین فایروال سفارشی ایجاد کنید. مثلاً برای محافظت از صفحه ورود دروپال (/user/login) در برابر حملات خاص، می توانید قوانینی تعریف کنید که ترافیک مشکوک به این مسیر را مسدود کنند یا چالش CAPTCHA را اعمال نمایند.
Rate Limiting: برای جلوگیری از حملات Brute Force یا DDoS در لایه اپلیکیشن، می توانید محدودیت نرخ درخواست ها را برای مسیرهای خاص (مانند /user/login) تنظیم کنید.

اشاره به سایر سرویس دهندگان معتبر WAF ابری: علاوه بر Cloudflare، سرویس دهندگان معتبر دیگری نیز در این حوزه فعالیت می کنند که از جمله آن ها می توان به Sucuri، Akamai و Imperva اشاره کرد. هر یک از این سرویس ها دارای ویژگی ها و قیمت گذاری خاص خود هستند که باید بر اساس نیازهای وب سایت دروپالی شما انتخاب شوند.

نحوه پیکربندی گام به گام فایروال برای محافظت از دروپال

در این بخش، به صورت گام به گام، نحوه پیکربندی فایروال ها در سناریوهای رایج برای محافظت از وب سایت دروپالی را شرح می دهیم. این سناریوها ترکیبی از فایروال های سطح سرور و WAF ها را پوشش می دهند.

سناریو 1: استفاده از UFW در سرور لینوکس (VPS/Dedicated Server)

این سناریو برای محافظت از سرور در لایه های پایین تر شبکه مناسب است.

فعال سازی UFW:
ابتدا، پورت SSH را باز کنید تا دسترسی شما قطع نشود، سپس UFW را فعال کنید:
```
sudo ufw allow ssh
sudo ufw enable
sudo ufw default deny incoming
sudo ufw default allow outgoing
    
```
باز کردن پورت های ورودی ضروری برای دروپال:
برای دسترسی به وب سایت دروپال، باید پورت های HTTP و HTTPS را باز کنید:
```
sudo ufw allow http
sudo ufw allow https
    
```
محدود کردن دسترسی SSH (اختیاری اما توصیه شده):
برای افزایش امنیت، می توانید دسترسی SSH را فقط به آدرس های IP مشخصی محدود کنید:
```
sudo ufw allow from your_static_ip to any port 22
    
```
اگر از IP ثابت استفاده نمی کنید، می توانید از قانون sudo ufw limit ssh برای محدود کردن تعداد تلاش ها استفاده کنید.
مسدود کردن پورت های غیرضروری:
اطمینان حاصل کنید که پورت های دیتابیس (مانند 3306 برای MySQL یا 5432 برای PostgreSQL) فقط از داخل سرور یا از IPهای مشخص قابل دسترسی باشند و از خارج مسدود شوند:
```
sudo ufw deny from any to any port 3306
    
```
این کار از حملات مستقیم به دیتابیس جلوگیری می کند.
بررسی وضعیت فایروال:
همیشه پس از اعمال تغییرات، وضعیت UFW را بررسی کنید:
```
sudo ufw status verbose
    
```

سناریو 2: پیاده سازی ModSecurity با Apache (در کنار UFW)

این سناریو یک لایه دفاعی اضافی در سطح برنامه وب برای دروپال فراهم می کند.

نصب ModSecurity و فعال سازی ماژول ها:
مطمئن شوید که ModSecurity و ماژول های لازم برای وب سرور شما نصب و فعال هستند. (دستورات نصب در بخش قبلی ذکر شد).
```
sudo apt install libapache2-mod-security2
sudo a2enmod security2
sudo systemctl restart apache2
    
```
دانلود و پیکربندی OWASP CRS:
OWASP CRS را دانلود کنید و فایل پیکربندی آن را کپی کنید. همچنین، مطمئن شوید که ModSecurity در حالت فعال (SecRuleEngine On) قرار دارد:
```
sudo mv /etc/modsecurity/modsecurity.conf-recommended /etc/modsecurity/modsecurity.conf
sudo nano /etc/modsecurity/modsecurity.conf
# تغییر SecRuleEngine DetectionOnly به SecRuleEngine On
    
```
مسیردهی به قوانین CRS را در فایل پیکربندی ModSecurity (/etc/apache2/mods-enabled/security2.conf) انجام دهید:
```
IncludeOptional /usr/share/modsecurity-crs/*.conf
IncludeOptional /usr/share/modsecurity-crs/rules/*.conf
    
```
تنظیمات اولیه ModSecurity برای جلوگیری از خطاهای مثبت کاذب:
در ابتدا، ممکن است ModSecurity قوانینی را که ترافیک قانونی را مسدود می کنند، فعال کند. برای جلوگیری از این مشکل، می توانید برخی از قوانین عمومی را در حالت DetectionOnly قرار دهید یا حساسیت را کاهش دهید و سپس با پایش لاگ ها، قوانین مشکل ساز را شناسایی و مستثنی کنید. یک رویکرد محتاطانه، شروع با SecRuleEngine DetectionOnly، پایش لاگ ها، و سپس تغییر به On پس از بررسی های لازم است.
مانیتورینگ لاگ های ModSecurity:
لاگ های ModSecurity را به طور منظم پایش کنید تا هرگونه حمله یا مثبت کاذب را شناسایی کنید. مسیر لاگ ها معمولاً /var/log/apache2/modsec_audit.log (برای Apache) است. این لاگ ها اطلاعات دقیقی در مورد درخواست های مسدود شده و قوانین فعال شده ارائه می دهند.
```
tail -f /var/log/apache2/modsec_audit.log
    
```

سناریو 3: استفاده از Cloudflare برای دروپال

Cloudflare یک راهکار قدرتمند ابری برای WAF، CDN و محافظت DDoS است که راه اندازی آن نسبتاً ساده است.

اضافه کردن سایت به Cloudflare و تغییر نیم سرورها:
- وارد حساب Cloudflare خود شوید.
- Add Site را انتخاب کرده و نام دامنه دروپالی خود را وارد کنید.
- طرح مورد نظر خود (شروع با طرح رایگان برای تست) را انتخاب کنید.
- Cloudflare رکوردهای DNS فعلی شما را اسکن می کند. آن ها را بازبینی و تأیید کنید.
- Cloudflare دو نیم سرور جدید به شما ارائه می دهد. به ثبت کننده دامنه خود بروید (جایی که دامنه را خریده اید) و نیم سرورهای فعلی را با نیم سرورهای Cloudflare جایگزین کنید.
- منتظر بمانید تا تغییرات DNS در سراسر اینترنت اعمال شود (ممکن است چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد).
فعال سازی ویژگی WAF و بررسی تنظیمات پیش فرض:
پس از فعال شدن Cloudflare برای دامنه شما، به بخش Security و سپس WAF در پنل Cloudflare بروید. مطمئن شوید که Managed Rules فعال هستند. می توانید سطح حساسیت را بر اساس نیازهای دروپال خود تنظیم کنید. برای اکثر وب سایت ها، Low یا Medium شروع خوبی است تا از مثبت کاذب جلوگیری شود.
ایجاد قوانین فایروال سفارشی برای محافظت از بخش های خاص دروپال:
Cloudflare به شما امکان می دهد قوانین فایروال سفارشی (Custom Rules) ایجاد کنید که بر اساس پارامترهای مختلف (مانند IP، کشور، User Agent، URL) عمل کنند. برای دروپال، می توانید قوانین زیر را برای افزایش امنیت ایجاد کنید:
- محافظت از صفحه ورود (/user/login یا /admin): می توانید قوانینی تعریف کنید که اگر ترافیک مشکوکی به این مسیرها ارسال می شود (مثلاً تلاش های Brute Force)، چالش CAPTCHA را فعال کند یا آن را مسدود نماید.
- مسدودسازی دسترسی به فایل های پیکربندی حساس: دروپال دارای فایل های پیکربندی مهمی است (مانند settings.php). اگرچه این فایل ها باید خارج از مسیر عمومی وب باشند، اما می توانید یک قانون WAF برای جلوگیری از دسترسی مستقیم به آن ها ایجاد کنید، مثلاً مسدود کردن درخواست هایی که شامل نام فایل های حساس در URL هستند.
- محدودیت نرخ برای APIها: اگر دروپال شما دارای APIهایی است که توسط کاربران یا برنامه های دیگر استفاده می شوند، می توانید قوانین محدودیت نرخ (Rate Limiting) برای آن ها ایجاد کنید تا از سوءاستفاده یا حملات DDoS در لایه API جلوگیری شود.

بهترین روش ها و نکات تکمیلی برای حداکثر امنیت دروپال با فایروال

پیاده سازی فایروال ها تنها یک بخش از پازل امنیت دروپال است. برای دستیابی به حداکثر امنیت، باید یک استراتژی جامع و چندلایه ای را دنبال کرد که فایروال ها را با سایر اقدامات امنیتی ترکیب کند.

رویکرد لایه ای: ترکیب فایروال های سرور و WAF ابری برای دفاع جامع

همانطور که قبلاً اشاره شد، دفاع عمقی کلید امنیت است. هیچ فایروال واحدی نمی تواند به تنهایی از همه تهدیدات جلوگیری کند. بهترین رویکرد، ترکیب فایروال های سطح سرور (مانند UFW/IPTables یا CSF) با یک WAF ابری (مانند Cloudflare) و همچنین ModSecurity در لایه وب سرور است. فایروال سرور از سیستم عامل و پورت ها محافظت می کند، ModSecurity از برنامه وب در سرور شما در برابر حملات رایج محافظت می کند، و WAF ابری ترافیک مخرب را پیش از رسیدن به سرور شما فیلتر می کند و لایه دفاعی قوی در برابر DDoS و حملات پیشرفته لایه 7 ارائه می دهد.

به روزرسانی منظم: حفظ به روز بودن قوانین فایروال و خود دروپال و ماژول های آن

تهدیدات سایبری دائماً در حال تغییر و تکامل هستند. بنابراین، بسیار مهم است که نه تنها قوانین فایروال خود را (به ویژه برای ModSecurity CRS و CSF) به طور منظم به روزرسانی کنید، بلکه خود هسته دروپال، ماژول های نصب شده و قالب ها را نیز همیشه به آخرین نسخه پایدار و امن ارتقا دهید. بسیاری از حملات موفق به دلیل استفاده از نرم افزارهای قدیمی با آسیب پذیری های شناخته شده اتفاق می افتند.

نظارت مداوم: بررسی منظم لاگ های فایروال برای شناسایی الگوهای مشکوک و حملات

فایروال ها لاگ های مفصلی از ترافیک مسدود شده و فعالیت های مشکوک تولید می کنند. بررسی منظم این لاگ ها (مانند لاگ های UFW، CSF، ModSecurity و Cloudflare) برای شناسایی الگوهای حملات، تلاش های نفوذ، و همچنین تشخیص مثبت های کاذب بسیار حیاتی است. ابزارهای مانیتورینگ متمرکز لاگ می توانند این فرآیند را تسهیل کنند.

ماژول های امنیتی دروپال: استفاده از ماژول هایی مانند Security Kit، Login Security، Two-factor Authentication (TFA) به عنوان لایه های مکمل

دروپال دارای اکوسیستم غنی از ماژول های امنیتی است که می توانند لایه های حفاظتی اضافی را فراهم کنند:

Security Kit (SecKit): این ماژول مجموعه ای از بهترین شیوه های امنیتی وب را در دروپال پیاده سازی می کند، از جمله جلوگیری از XSS، محافظت CSRF (Cross-Site Request Forgery)، و افزودن هدرهای امنیتی HTTP.
Login Security: به شما امکان می دهد تلاش های ناموفق ورود را محدود کنید و از حملات Brute Force جلوگیری کنید.
Two-factor Authentication (TFA): با افزودن یک لایه امنیتی دیگر به فرآیند ورود، حتی اگر رمز عبور به خطر بیفتد، مهاجم نمی تواند وارد سیستم شود.
Password Policy: امکان تعریف قوانین پیچیدگی برای رمزهای عبور کاربران را فراهم می کند.

ایمن سازی دیتابیس: تنظیمات دسترسی محدود به دیتابیس

پایگاه داده دروپال حاوی اطلاعات حیاتی وب سایت شماست. اطمینان حاصل کنید که:

کاربر دیتابیس دروپال فقط دسترسی های لازم برای عملکرد دروپال را داشته باشد و نه بیشتر.
پورت دیتابیس از خارج از سرور در دسترس نباشد و فقط توسط وب سرور دروپال (یا سایر سرورهای مجاز در صورت کلاستر) قابل دسترسی باشد.
از رمزهای عبور قوی برای دیتابیس استفاده کنید.

استفاده از SSL/TLS: رمزنگاری ترافیک برای جلوگیری از شنود

پروتکل HTTPS (با استفاده از SSL/TLS) برای رمزنگاری تمام ترافیک بین مرورگر کاربر و سرور شما ضروری است. این کار از شنود (Eavesdropping) و دستکاری داده ها جلوگیری می کند. امروزه، گواهینامه های SSL/TLS از طریق Let’s Encrypt به صورت رایگان در دسترس هستند و باید برای همه وب سایت های دروپالی فعال شوند.

مدیریت دسترسی ها: استفاده از کمترین سطح دسترسی (Least Privilege) برای کاربران و برنامه ها

به کاربران دروپال (و همچنین فرآیندهای سرور و دیتابیس) تنها حداقل سطح دسترسی لازم برای انجام وظایفشان را اعطا کنید. این اصل کمترین سطح دسترسی (Least Privilege) باعث می شود که در صورت به خطر افتادن یک حساب کاربری یا فرآیند، میزان خسارت به حداقل برسد.

بکاپ گیری منظم: داشتن بکاپ های معتبر و قابل بازیابی

فایروال ها و سایر اقدامات امنیتی می توانند خطر را به شدت کاهش دهند، اما هیچ سیستمی 100% نفوذناپذیر نیست. داشتن بکاپ های منظم، قابل اعتماد و قابل بازیابی از فایل های دروپال و پایگاه داده آن، آخرین خط دفاعی شما در برابر از دست رفتن داده ها در صورت وقوع یک حمله موفق یا خطای انسانی است. بکاپ ها را در مکان های امن و جداگانه از سرور اصلی نگهداری کنید.

امنیت دروپال یک فرآیند مداوم است و نه یک وضعیت ثابت. با ترکیب هوشمندانه فایروال ها، به روزرسانی های مداوم و استفاده از بهترین روش های امنیتی، می توانید وب سایت خود را در برابر تهدیدات روزافزون محافظت کنید.

نتیجه گیری

در دنیای دیجیتالی پر از تهدیدات سایبری، حفاظت از وب سایت دروپالی شما امری حیاتی و غیرقابل چشم پوشی است. فایروال ها، به عنوان اولین و یکی از مهم ترین خطوط دفاعی، نقشی بی بدیل در فیلتر کردن ترافیک مخرب و جلوگیری از نفوذ ایفا می کنند. همانطور که در این مقاله به تفصیل شرح داده شد، با به کارگیری ترکیبی از فایروال های سطح سرور (مانند UFW/IPTables و CSF) و فایروال های برنامه وب (WAF) نظیر ModSecurity و سرویس های ابری مانند Cloudflare، می توانید یک ساختار امنیتی چندلایه و قدرتمند برای دروپال خود ایجاد کنید.

امنیت دروپال تنها به نصب فایروال ها محدود نمی شود، بلکه نیازمند یک استراتژی جامع و پیشگیرانه است که شامل به روزرسانی های منظم، نظارت مداوم بر لاگ ها، استفاده از ماژول های امنیتی دروپال، ایمن سازی دیتابیس، پیاده سازی SSL/TLS و سیاست های کمترین سطح دسترسی است. هر یک از این اجزا، لایه ای از حفاظت را اضافه می کنند که با همکاری یکدیگر، مقاومت وب سایت شما را در برابر حملات به شدت افزایش می دهند.

از همین امروز شروع به پیاده سازی راهکارهای فایروال و بهترین شیوه های امنیتی برای وب سایت دروپالی خود کنید. با این اقدامات پیشگیرانه، نه تنها داده ها و اطلاعات کاربران خود را ایمن نگه می دارید، بلکه اعتبار کسب وکار یا سازمان خود را نیز تضمین می کنید. حفاظت فعال، سرمایه گذاری هوشمندانه ای برای آینده دیجیتال شماست.

دسته بندی مطلب