همانطور که Transparent and New Scientist نقل کرد، کاشت زانو جریان کمتری تولید می کند که ممکن است درمانی برای آرتروز باشد و باعث رشد مجدد غضروف شود.
خرگوش هایی که از ایمپلنت های نیروزا استفاده می کنند نسبت به خرگوش های تحت درمان با دارونما مستعد آسیب به غضروف هستند.
استئوآرتریت یکی از شایع ترین علل زانو درد با افزایش سن است. این بیماری منجر به فرسایش غضروف می شود. غضروف لایهای است که انتهای استخوانها را میپوشاند و معمولاً از ساییدگی آنها به یکدیگر جلوگیری میکند.
درمان های بسیاری برای آرتروز در حال توسعه هستند. از جمله پذیرش داروهای جدید و سلول های بنیادی که قادر به تبدیل شدن به هر نوع سلولی هستند. برخی تحقیقات نشان می دهد که یک جریان الکتریکی خفیف سلول های غضروف زانو را تشویق می کند تا آسیب را افزایش داده و ترمیم کنند.
محققان Than Nguyen و همکارانش در دانشگاه کانکتیکات (UCONN) یک غشای زیست تخریب پذیر با ضخامت حدود نیم میلی متر ساخته اند که هنگام فشرده شدن و انبساط برای جلوگیری از ورود باتری ها به بدن، الکتریسیته تولید می کند. ساختاری چارچوب مانند دارد که سلول ها را به حرکت تشویق می کند.
گروه نگوین این ایده را با ایجاد سوراخ هایی در غضروف زانوی خرگوش و چسباندن آن به مواد کشف شده بررسی کردند. پس از یک ماه استراحت، خرگوش ها تشویق شدند تا به مدت 20 دقیقه در روز روی تردمیل بپرند تا پاهای خود را ورزش دهند و برق تولید کنند.
دو ماه بعد، محققان نمونههایی از بافت مفصل گرفتند و در زیر میکروسکوپ تشخیص دادند که آیا آنها سالم هستند یا خیر. آنها دریافتند که سلول های غضروف به داخل قاب حرکت می کنند و مفاصل دست نخورده تر به نظر می رسند. نگوین گفت: “سلول های بنیادی توسط مغز استخوان به داخل قاب جذب می شوند.”
خرگوش ها به طور متوسط 15 از 18; گروه دوم خرگوش ها که پیوند آنها برق تولید نکرد، حدود پنج امتیاز کسب کردند.
نگوین ادامه داد: در صورت استفاده از این ایمپلنت در انسان، مواد به کار رفته در ساخت آن پس از حدود دو ماه ذوب میشوند، اما برای ماندگاری طولانیتر میتوان آن را جایگزین کرد.
این مطالعه در مجله Science Translational Medicine منتشر شد.